Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

μυστικη ιστορια

Πολυ καλο βιβλιο, της DONA TART, γεματο με σκεψεις για την αξια της φιλοσοφιας, και μας μιλα για  την  φιλια μιας ομαδας φοιτητων των Αρχαιων ελληνικων..που μπλεκουν σε ενα εγκλημα.....

Ο Ρίτσαρντ Παπέν είναι μέλος μιας ομάδας πέντε φοιτητών που επιλέγονται από ένα χαρισματικό καθηγητή για να μελετήσουν τον κόσμο της διανόησης. Περνούν όλοι μαζί τα Σαββατοκύριακα σε ένα παλιό εξοχικό, διαβάζοντας και συζητώντας για θέματα που αφορούν τον κόσμο της γνώσης -από τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς μέχρι τους σύγχρονους στοχαστές και καλλιτέχνες- αλλά και για καθημερινά ζητήματα. Ο Ρίτσαρντ, χωρίς να γνωρίζει το έγκλημα που διαπράττεται, γοητεύεται από την καινούρια συντροφιά του. Όταν όμως κερδίζει την εμπιστοσύνη τους, του το εκμυστηρεύονται και τον πείθουν σιγά σιγά για την αναγκαιότητά του: ο δολοφονημένος συμμαθητής και φίλος τους απειλούσε να αποκαλύψει το μυστικό τους, υπονομεύοντας έτσι το μέλλον τους. Πρόκειται για ένα αφάνταστα ελκυστικό βιβλίο. Είναι ένα χρονικό εξαπάτησης και συνενοχής, αθωότητας που σιγά σιγά μολύνεται από τον εγωκεντρισμό και την ηθική έπαρση· μια ιστορία ενοχής και ευθύνης. Η συγγραφέας Ντόνα Ταρτ, με την έξοχη αφηγηματική γραφή της, τον πλούτο των ιδεών και της γλώσσας, καθιερώνεται ως εξαιρετικά προικισμένη μυθιστοριογράφος.

COLLINS...ΑΡΜΑΝΤΕΪΛ

Ενα μεγαλο εργο.....που μιλα για την Αγγλια του 18 αιωνα, ενα σκοτεινο μυθιστορημα , για την φιλια και για τις ψευτικες σχεσεις των ανθρωπων. Απολαυστικο σε καποιον που θα μπει στον αγωνα των 1214 σελιδων
του....

Τρίτη 8 Απριλίου 2014

ΝΕΑ ΕΥΘΥΝΗ

                           Ηθελα να γραψω για ενα πολύ καλο περιοδικο λογοτεχνιας και ποιησης , την ΕΥΘΥΝΗ, που με συντροφεψε στα λογοτεχνικα ταξιδια μου, εκει στο χωριο μου, πριν μπω στο Πανεπιστημιο.
                             Ετσι στο καφενειο που περνουσα τα απογευματα μου, περιμενα μια φορα το μηνα να εκδοθει το περιοδικο να το παρω στα χερια μου, νομιζω υπηρχε ενα πρακτορειο κοντα στη μεγαλη πλατεια απο οπου το προμηθευομουν. Και να χαθω στις σελιδες του.
                            Τωρα βγαινει υπο νεα διευθυνση και λεγεται ΝΕΑ ΕΥΘΥΝΗ, παντως στεναχωριεμαι για τα νεα παιδια που περνουν ωρες μπροστα στον υπολογιστη και δεν εχουν καθολου χρονο για Σκεψη για διαβασμα για περισυλλογη, και ετσι χανουν πραγματα πολυτιμα που θα τους συντροφευουν μεγαλωνοντας....

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014

παρασκευη 7 μαρτιου

σκοτεινια παντου
μονο η ελπιδα σε σενα
δινει κουραγιο, στην ερημια
που ζουμε.
ισως παλι να επεσε το λαθος αστερι,
ισως παλι να ηταν ολα ματαια

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

PHILOMENA

μια υπεροχη ταινια του stephen frears, σχετικα με την αγαπη μιας μανας για τον γιο της που βιαια τον απεσπασαν απο αυτην οταν ηταν 14 ετων και για την συγχωρητικοτητα της μανας αυτης προς αυτους που της εκαναν αυτο το κακο. Πολυ δυνατη ερμηνεια απο την Judi Dentch!!!!!

Αξιον Εστί

Ο Οδυσσέας Ελύτης εξηγεί πως έγραψε το Αξιον Εστί !

«Οσο κι αν μπορεί να φανεί παράξενο, την αρχική αφορμή να γράψω το ποίημα μου την έδωσε η διαμονή μου στην Ευρώπη τα χρόνια του '48 με '51. Ηταν τα φοβερά χρόνια όπου όλα τα δεινά μαζί - πόλεμος, κατοχή, κίνημα, εμφύλιος - δεν είχανε αφήσει πέτρα πάνω στη πέτρα. Θυμάμαι την μέρα που κατέβαινα να μπω στο αεροπλάνο, ένα τσούρμο παιδιά που παίζανε σε ένα ανοιχτό οικόπεδο. Το αυτοκίνητό μας αναγκάστηκε να σταματήσει για μια στιγμή και βάλθηκα να τα παρατηρώ. Ητανε κυριολεκτικά μες τα κουρέλια. Χλωμά, βρώμικα, σκελετωμένα με γόνατα παραμορφωμένα, με ρουφηγμένα πρόσωπα. Τριγυρίζανε μέσα στις τσουκνίδες του οικοπέδου ανάμεσα σε τρύπιες λεκάνες και σωρούς σκουπιδιών. Αυτή ήταν η τελευταία εικόνα που έπαιρνα από την Ελλάδα. Και αυτή, σκεπτόμουνα, ήταν η μοιρα του Γένους που ακολούθησε το δρόμο της Αρετής και πάλαιψε αιώνες για να υπάρξει. Πριν περάσουν 24 ώρες περιδιάβαζα στο Ουσί της Λωζάννης, στο μικρό δάσος πλάι στη λίμνη. Και ξαφνικά άκουσα καλπασμούς και χαρούμενες φωνές. Ηταν τα Ελβετόπαιδα που έβγαιναν να κάνουν την καθημερινή τους ιππασία. Αυτά που από πέντε γενεές και πλέον, δεν ήξεραν τι θα πει αγώνας, πείνα, θυσία. Ροδοκόκκινα, γελαστά, ντυμένα σαν πριγκηπόπουλα, με συνοδούς που φορούσαν στολές με χρυσά κουμπιά, περάσανε από μπροστά μου και μ' άφησαν σε μια κατάσταση που ξεπερνούσε την αγανάκτηση.
Ητανε δέος μπροστά στην τρομακτική αντίθεση, συντριβή μπροστά στην τόση αδικία, μια διάθεση να κλάψεις και να προσευχηθείς περισσότερο, παρά να διαμαρτυρηθείς και να φωνάξεις. Ητανε η δεύτερη φορά στη ζωή μου - η πρώτη ήτανε στην Αλβανία - που έβγαινα από το ατόμό μου, και αισθανόμουν όχι απλά και μόνο αλληλέγγυος, αλλά ταυτισμένος κυριολεκτικά με τη φυλή μου. Και το σύμπλεγμα κατωτερότητας που ένιωθα, μεγάλωσε φτάνοντας στο Παρίσι. Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από το τέλος του πολέμου και τα πράγματα ήταν ακόμη μουδιασμένα. Όμως τι πλούτος και τι καλοπέραση μπροστά σε μας! Και τι μετρημένα δεινά επιτέλους μπροστά στα ατελείωτα τα δικά μας! Δυσαρεστημένοι ακόμα οι Γάλλοι που δεν μπορούσαν να 'χουν κάθε μέρα το μπιφτέκι και το φρέσκο τους βούτυρο, δυσανασχετούσανε. Υπάλληλοι, σωφέρ, γκαρσόνια, με κοιτάζανε βλοσυρά και μου λέγανε: εμείς περάσαμε πόλεμο Κύριε! Κι όταν καμμιά φορά τολμούσα να ψιθυρίσω ότι ήμουν Ελληνας κι ότι περάσαμε κι εμείς πόλεμο με κοιτάζανε παράξενα: α, κι εσείς έ; Καταλάβαινα ότι ήμασταν αγνοημένοι από παντού και τοποθετημένοι στην άκρη-άκρη ενός χάρτη απίθανου. Το σύμπλεγμα κατωτερότητας και η δεητική διάθεση με κυρίευαν πάλι. Ξυπνημένες μέσα παλαιές ενστικτώδεις διαθέσεις άρχισαν να αναδεύονται και να ξεκαθαρίζουν.Η παραμονή μου στην Ευρώπη με έκανε να βλέπω πιο καθαρά το δράμα του τόπου μας. Εκεί αναπηδούσε πιο ανάγλυφο το άδικο που κατάτρεχε τον ποιητή. Σιγά-σιγά αυτά τα δύο ταυτίστηκαν μέσα μου. Το επαναλαμβάνω, μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά έβλεπα καθαρά ότι η μοίρα της Ελλάδας ανάμεσα στα άλλα έθνη ήταν ότι και η μοιρα του ποιητή ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους - και βέβαια εννοώ τους ανθρώπους του χρήματος και της εξουσίας. Αυτό ήταν ο πρώτος σπινθήρας, ήταν το πρώτο εύρημα. Και η ανάγκη που ένιωθα για μια δέηση, μου 'δωσε ένα δεύτερο εύρημα. Να δώσω, δηλαδή, σ' αυτή τη διαμαρτυρία μου για το άδικο τη μορφή μιας εκκλησιαστικής λειτουργίας. Κι έτσι γεννήθηκε το «Αξιον Εστί».
Οδ. Ελύτης

Ο ΛΥΚΟΣ ΤΗΣ WALL STREET

μεγαλη ταινια από έναν μεγαλο σκηνοθετη, η ζωη ενός golden boy, ακραια χωρις ηθικούς φραγμους, όπως θελει τους ανθρώπους και δη τους νεους η εποχη μας!!!!
 
 

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

blue jasmine

άλλη μια πολύ καλη ταινια από τον αειθαλή Woody Allen, το αξιοσημειωτο
στην ταινια blue jasmine, είναι η αψογη ερμηνεια της Cate Blanchett, που για μενα
θα παρει φετος το χρυσο αγαλματακι των οσκαρ...ανετα!!!