Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ!


Ὁ Χριστός θέλει νά ἑνωθοῦμε μαζί Του καί περιμένει ἔξω ἀπ' τήν πόρτα τῆς ψυχῆς μας. Ἀπό μᾶς ἐξαρτᾶται νά δεχθοῦμε τή θεία χάρι. Μόνο ἡ θεία χάρις μπορεῖ νά μᾶς ἀλλάξει. Ἐμεῖς τίποτα δέν μποροῦμε μόνοι μας. Ἡ χάρις ὅλα θά μᾶς τά δώσει. Ἐμεῖς νά προσπαθοῦμε νά μειώνομε τόν ἐγωισμό καί τή φιλαυτία μας. Νά εἴμαστε ταπεινοί. Νά δοθοῦμε στόν Χριστό κι ὅλα φεύγουν τά ἀντιδραστικά, σωματικά καί ψυχικά.

Θυμηθεῖτε τόν ἀπόστολο Παῦλο πού ἔλεγε: «Ταλαίπωρος ἐγώ ἄνθρωπος· τίς μέ ρύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;» (Ρωμ. 7,24). Τό ἔλεγε αὐτό γιατί, ὅταν βρισκόταν ἀκόμη στήν ἀρχή, αἰσθανόταν τήν ψυχή του ἀνίκανη νά κάνει τό καλό. Ἔκανε τό κακό, πού δέν τό ἤθελε, γι᾽ αὐτό ὁμολογοῦσε:
«Οὐ γάρ ὅ θέλω, τοῦτο πράσσω, ἀλλ' ὅ μισῶ, τοῦτο ποιῶ» (Ρωμ. 7,15). Ἐρχόταν τό πνεῦμα τοῦ κακοῦ νά τόν ἐκτρέψει ἀπ' τήν προσπάθειά του. Ἐρχόταν καί τόν φόβιζε, λέγοντας: «Θά ἀποθάνεις». Ὅταν, ὅμως, ἐνέσκηψε ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ στήν ψυχή του, τότε φύγανε ὅλες οἱ δυσκολίες καί φώναζε μέ ἐνθουσιασμό:
«Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῆ δέ ἐν ἐμοί Χριστός... ἐμοί γάρ τό ζῆν Χριστός καί τό ἀποθανεῖν κέρδος» (Γαλ. 2,20·Φιλ. 1,21). Εἶδες, οὔτε θάνατος, οὔτε κόλασις, οὔτε διάβολος! Ἐνῶ πρῶτα ἦταν ἀνίκανος νά κάνει τό καλό, μετά ἔγινε ἀνίκανος νά κάνει τό κακό. Δέν μποροῦσε, δέν τό ἤθελε. Ἔγινε ἡ ψυχή του ἔνθεος, γέμισε ἀπ' τόν Χριστό καί δέν μποροῦσε νά σκεφθεῖ ἤ νά βαστάξει μέσα του τίποτ' ἄλλο.

Μέ τή θεία χάρι τά πάντα εἶναι κατορθωτά. Μέ τή θεία χάρι οἱ μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ δέν καταλάβαιναν τούς πόνους, πού προξενοῦσαν τά μαρτύρια. Μέ τή θεία χάρι ὅλα γίνονται ἀνώδυνα. Αὐτόν τόν τρόπο τόν ἁπαλό νά χρησιμοποιεῖτε. Μήν ἀγωνίζεσθε νά διώξετε τό σκοτάδι, τό κακό. Δέν πετυχαίνετε τίποτα χτυπώντας τό σκοτάδι.

Βρίσκεσθε στό σκοτάδι καί θέλετε νά ἀπαλλαγεῖτε; Ἐσεῖς τί κάνετε; Διώχνετε μέ δύναμη τό σκοτάδι, τό χτυπᾶτε, ἀλλ' αὐτό δέν φεύγει. Θέλετε φῶς; Ἀνοῖξτε μία τρυπίτσα καί θά ἔλθει μία ἀκτίνα τοῦ ἥλιου, θά ἔλθει τό φῶς. Ἀντί νά διώχνετε τό σκοτάδι, ἀντί νά διώχνετε τόν ἐχθρό, νά μήν μπεῖ μέσα σας, ἀνοῖξτε τά χέρια στήν ἀγκάλη τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός εἶναι ὁ πιό τέλειος τρόπος, νά μήν πολεμᾶτε, δηλαδή, ἀπευθείας τό κακό, ἀλλά ν' ἀγαπήσετε τόν Χριστό, τό φῶς Του, καί τό κακό θά ὑποχωρήσει.

Γέροντος Πορφυρίου, Βίος καί Λόγοι σελ. 316-318

Από το περιοδικό ''Η ΟΔΟΣ'' της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου