Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ!


Ὁ Χριστός θέλει νά ἑνωθοῦμε μαζί Του καί περιμένει ἔξω ἀπ' τήν πόρτα τῆς ψυχῆς μας. Ἀπό μᾶς ἐξαρτᾶται νά δεχθοῦμε τή θεία χάρι. Μόνο ἡ θεία χάρις μπορεῖ νά μᾶς ἀλλάξει. Ἐμεῖς τίποτα δέν μποροῦμε μόνοι μας. Ἡ χάρις ὅλα θά μᾶς τά δώσει. Ἐμεῖς νά προσπαθοῦμε νά μειώνομε τόν ἐγωισμό καί τή φιλαυτία μας. Νά εἴμαστε ταπεινοί. Νά δοθοῦμε στόν Χριστό κι ὅλα φεύγουν τά ἀντιδραστικά, σωματικά καί ψυχικά.

Θυμηθεῖτε τόν ἀπόστολο Παῦλο πού ἔλεγε: «Ταλαίπωρος ἐγώ ἄνθρωπος· τίς μέ ρύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;» (Ρωμ. 7,24). Τό ἔλεγε αὐτό γιατί, ὅταν βρισκόταν ἀκόμη στήν ἀρχή, αἰσθανόταν τήν ψυχή του ἀνίκανη νά κάνει τό καλό. Ἔκανε τό κακό, πού δέν τό ἤθελε, γι᾽ αὐτό ὁμολογοῦσε:
«Οὐ γάρ ὅ θέλω, τοῦτο πράσσω, ἀλλ' ὅ μισῶ, τοῦτο ποιῶ» (Ρωμ. 7,15). Ἐρχόταν τό πνεῦμα τοῦ κακοῦ νά τόν ἐκτρέψει ἀπ' τήν προσπάθειά του. Ἐρχόταν καί τόν φόβιζε, λέγοντας: «Θά ἀποθάνεις». Ὅταν, ὅμως, ἐνέσκηψε ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ στήν ψυχή του, τότε φύγανε ὅλες οἱ δυσκολίες καί φώναζε μέ ἐνθουσιασμό:
«Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῆ δέ ἐν ἐμοί Χριστός... ἐμοί γάρ τό ζῆν Χριστός καί τό ἀποθανεῖν κέρδος» (Γαλ. 2,20·Φιλ. 1,21). Εἶδες, οὔτε θάνατος, οὔτε κόλασις, οὔτε διάβολος! Ἐνῶ πρῶτα ἦταν ἀνίκανος νά κάνει τό καλό, μετά ἔγινε ἀνίκανος νά κάνει τό κακό. Δέν μποροῦσε, δέν τό ἤθελε. Ἔγινε ἡ ψυχή του ἔνθεος, γέμισε ἀπ' τόν Χριστό καί δέν μποροῦσε νά σκεφθεῖ ἤ νά βαστάξει μέσα του τίποτ' ἄλλο.

Μέ τή θεία χάρι τά πάντα εἶναι κατορθωτά. Μέ τή θεία χάρι οἱ μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ δέν καταλάβαιναν τούς πόνους, πού προξενοῦσαν τά μαρτύρια. Μέ τή θεία χάρι ὅλα γίνονται ἀνώδυνα. Αὐτόν τόν τρόπο τόν ἁπαλό νά χρησιμοποιεῖτε. Μήν ἀγωνίζεσθε νά διώξετε τό σκοτάδι, τό κακό. Δέν πετυχαίνετε τίποτα χτυπώντας τό σκοτάδι.

Βρίσκεσθε στό σκοτάδι καί θέλετε νά ἀπαλλαγεῖτε; Ἐσεῖς τί κάνετε; Διώχνετε μέ δύναμη τό σκοτάδι, τό χτυπᾶτε, ἀλλ' αὐτό δέν φεύγει. Θέλετε φῶς; Ἀνοῖξτε μία τρυπίτσα καί θά ἔλθει μία ἀκτίνα τοῦ ἥλιου, θά ἔλθει τό φῶς. Ἀντί νά διώχνετε τό σκοτάδι, ἀντί νά διώχνετε τόν ἐχθρό, νά μήν μπεῖ μέσα σας, ἀνοῖξτε τά χέρια στήν ἀγκάλη τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός εἶναι ὁ πιό τέλειος τρόπος, νά μήν πολεμᾶτε, δηλαδή, ἀπευθείας τό κακό, ἀλλά ν' ἀγαπήσετε τόν Χριστό, τό φῶς Του, καί τό κακό θά ὑποχωρήσει.

Γέροντος Πορφυρίου, Βίος καί Λόγοι σελ. 316-318

Από το περιοδικό ''Η ΟΔΟΣ'' της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Η ΘΑΡΡΑΛΕΑ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ!!!

ΔΕΙΤΕ ΤΟ!!!!!!!!!!!

ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΓΟΡΤΥΝΟΣ!!!!!!!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ, ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΠΟ ΚΑΦΡΟΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ....
http://www.youtube.com/watch?v=Ktwo-ISYQv4&feature=player_embedded

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου


ΒΗΘΛΕΕΜ

Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου

Ας σηκωθούμε λοιπόν και ημείς. Και αν ταράσσονται όλοι, εμείς ας τρέξωμεν εις το σπίτι του παιδιού. Και αν μας εμποδίζουν εις τον δρόμον μας αυτόν είτε βασιλείς, είτε πλήθη είτε τύρρανοι, ας μη αφήσωμεν τον πόθο μας να σβήση. Έτσι θα αποκρούσωμεν τα δεινά που μας απειλούν. Διότι και αυτοί, αν δεν έβλεπαν το παιδί, δεν θα εξέφευγαν τον κίνδυνο εκ μέρους του βασιλέως. Πριν ιδούν το παιδί επρομηνύοντο από παντού φόβοι και κίνδυνοι και ταραχαί. Μετά τη προσκύνηση η γαλήνη και η ασφάλεια. Όχι πλέον Άστρον αλλά τους αναλαμβάνει ο άγγελος, αφού έγιναν έπειτα από την προσκύνησιν ιερείς, αφού άλλωστε προσφέρουν και δώρα.

Άφησε λοιπόν και εσύ τον Ιουδαϊκόν λαόν, την πόλιν που ταράσσεται , τον αιμοδιψή τύρρανον, την πλάνην του βίου και σπεύσε εις την Βηθλεέμ, όπου είναι ο οίκος του άρτου του πνευματικού. Αν είσαι βοσκός και έλθεις εδώ , θα ιδής το παιδί εις το κατάλυμα. Αν είσαι βασιλεύς και δεν έλθης, εις τίποτα δεν θα σε ωφελεί η πορφύρα. Αν είσαι μάγος κανέναν εμπόδιο από την ιδιότητά σου, φθάνην να έλθεις και να αποδώσεις τιμήν και προσκύνησιν και όχι να καταπατήσεις τον Υιόν του Θεού. Αν προσέλθεις με τρόμον και χαράν- διότι είναι δυνατόν να συνδυασθούν αυτά τα δύο.

Πρόσεξε μόνον μη ομοιάσεις με τον Ηρώδην και ειπής˙ Δια να έλθω και 'γω να τον προσκυνήσω, και όταν έλθης θελήσης να τον φονεύσης. Διότι με αυτόν ομοιάζουν όσοι μετέχουν ανάξια εις τα Μυστήρια. «Ένοχος γαρ ο τοιούτος έσεται», φησί, «του σώματος και του αίματος του Κυρίου» (Α Κορ. 11,27). Διότι έχουν μέσα των τον τύραννον που βασανίζεται από την βασιλεία του Θεού και είναι παρανομώτερος από εκείνον τον Ηρώδην, τον τύρρανον Μαμωνάν. Αυτός επιθυμεί να επικρατήσει και στέλλει τους ιδικούς του, δια να προσκυνήσουν κατά τύπους, που φονεύουν όμως κατά την προσκύνησιν.

Ας φοβηθούμεν λοιπόν μήπως λαμβάνωμεν κάποτε την μορφήν ικετών ως προσκυνητών, δείξωμεν όμως εις την πράξιν συμπεριφοράν αντίθετον. Ας πετάξωμεν τα πάντα από τα χέρια μας, όταν πρόκειται να προσκυνήσωμεν.

Αν έχωμεν χρυσόν, ας τον προσφέρωμεν εις αυτόν και ας μην τον κρύβωμεν εις την γην. Αν οι βάρβαροι τότε εκείνοι τον προσέφεραν τιμητικώς, ποιος είσαι εσύ που δεν δίδεις εις αυτόν που έχει ανάγκη; Έαν εκείνοι έκαμαν τόσον δρόμον, δια να ιδούν τον γεννηθέντα, τι θα απολογηθείς συ, που ούτε ένα στενορρύμι δεν επέρασες, δια να επισκεφθείς έναν άρρωστον και φυλακισμένον; Μολονότι, όταν υποφέρουν και είναι φυλακισμένοι, ελεούμε και τους εχθρούς. Συ όμως δεν ελεείς ούτε τον ευεργέτην και Κύριον σου. Και εκείνοι προσέφεραν χρυσόν, ενώ εσύ με δυσκολίαν δίδεις ολίγον ψωμί. Εκείνοι είδαν το Άστρον και εχάρησαν, συ όμως μολονότι βλέπεις τον ίδιον τον Χριστόν να είναι ξένος και γυμνός, δεν σκύβεις επάνω του. Ποιος από σας, που εδέχθητε απείρους ευεργεσίας, επεχείρησεν χάριν του Χριστού τόσον μεγάλον ταξίδιν, όσο εκείνοι οι βάρβαροι ή μάλλον εκείνοι οι φιλοσοφώτεροι από τους φιλοσόφους;

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Η διαχείριση της αγάπης


Η πραγματική συμφορά που υφίσταται σήμερα η ελληνική κοινωνία δεν είναι η οικονομική δυσπραγία. Αυτή είναι μόνο μία και όχι η σοβαρότερη συνέπεια της ανυπολόγιστης καταστροφής που συνίσταται στον ενταφιασμό ανεκτίμητων χαρισμάτων ολόκληρων γενεών με την υπόσχεση της εύκολης ζωής που εξαπατηθήκαμε να πιστεύουμε ότι είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση.

[...] Ασχολούμενοι διαρκώς και αποκλειστικά με το κακό που μας κάνουν οι άλλοι, κατασπαταλάμε όχι μόνο τις δυνατότητες και τα χαρίσματά μας, αφήνοντας αναξιοποίητες πολύτιμες ευκαιρίες, αλλά κατασπαταλάμε και αυτή την ίδια τη ζωή μας. Την ποιότητα της ζωής ενός ανθρώπου δεν την καθορίζει το κακό που του κάνουν οι άλλοι. Την ποιότητα της ζωής του την καθορίζει το κακό που κάνει εκείνος στους άλλους, γιατί το κακό που κάνει εκείνος στους άλλους διαφθείρει την ίδια του την υπόσταση.

[...] Η αγάπη και η διαχείρηση της αγάπης μεταξύ άλλων είναι και μία τέχνη, που χρειάζεται να την διδαχθή ο άνθρωπος, όπως χρειάζεται να διδαχθή την τέχνη της ζωής γενικότερα.

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ


ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

( ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 33 )

ΚΟΣΜΑΣ

ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Προς το Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

«Και καλέσεις το όνομα Αυτού Ιησούν. Αυτός γαρ σώσει τον λαόν Αυτού από των αμαρτιών αυτών …» (Ματθ. α , 21) Ανέτειλε και εφέτος η χαρμόσυνος εορτή των Χριστουγέννων. «Δεύτε αγαλλιασώμεθα τω Κυρίω το παρόν μυστήριον εκδιηγούμενοι». Μελετούμε τα ιερά αναγνώσματα, τα οποία μας εξιστορούν τα του μυστηρίου της κατά σάρκα γεννήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και μεταξύ των άλλων θαυμάζουμε αυτό το μήνυμα του αγγέλου προς τον δίκαιο Ιωσήφ. «… Θα γεννήση Υιόν (η παρθένος Μαρία), τον οποίον θα ονομάσης Ιησούν, διότι Αυτός θα σώση τον λαόν Του από τις αμαρτίες του». Μελετώντας το μήνυμα του αγγέλου αναφωνούμε με τον μακάριο Απ. Παύλο, τον φωτιστή των Ελλήνων και όλης της Οικουμένης: «Θεός εφανερώθη εν σαρκί» (Α Τιμοθ. γ , 16). Το παιδίον που γεννήθηκε στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, δεν είναι απλούς άνθρωπος. «Ουκ ην ψιλός άνθρωπος … αλλά Θεός ενανθρωπήσας» ομολογεί ο Αγ. Κύριλλος Ιεροσολύμων. «Μένω έκπληκτος μπροστά στο θαύμα», συμπληρώνει ο Ι.Χρυσόστομος. Ο Παλαιός των ημερών έχει γίνει παιδάκι, ο καθισμένος σε θρόνο υψηλό και υπερυψωμένο, τοποθετείται σε φάτνη, ο αψηλάφητος και ασύνθετος, ασύμμικτος και ασώματος, αγκαλιάζεται από ανθρώπινα χέρια …».

Ο Άκτιστος Θεός έλαβε την κτιστή ανθρωπίνη σάρκα, τυλίχθηκε με σπάργανα και αυτό το έκανε από αγάπη ελευθέρα, χωρίς κάτι να Τον αναγκάζη για το πλάσμα Του, «δι ἡμᾶς και δια την ημετέραν σωτηρίαν…». Για να μας χαρίση τη σωτηρία που σημαίνει ανύψωσί μας στους κόλπους τους πατρικούς της Αγ. Τριάδος, αγιασμό μας, κατά χάρι θέωσί μας.Αλήθεια, τι θα είμαστε χωρίς την σάρκωσι του Θεού μας και την ιστορική παρουσία Του ανάμεσά μας; «Λαός πορευόμενος εν χώρα και σκια θανάτου». Αλύτρωτοι «Προμηθείς Δεσμώται». Απελπισμένοι μελλοθάνατοι, χωρίς ελπίδα αιωνίου ζωής. Αιχμάλωτοι του διαβόλου. Δούλοι των παθών. Λάτρεις των ειδώλων.Πολλοί θέλησαν ανά τους αιώνας να βοηθήσουν τον άνθρωπο να βγη από την τραγικότητά του και την αθλιότητά του. Φιλόσοφοι, πολιτικοί, διδάσκαλοι, επιστήμονες, εφευρέτες.

Ο Σαρκωθείς Θεός, ο Κύριος Ιησούς Χριστός έσωσε την βαρύτατα πάσχουσα φύσι μας, ενώνοντάς την κατά τρόπο άρρητο με την θεία Του φύσι. Ίδρυσε και προσφέρει την Εκκλησία Του, το μυστικό Σώμα Του και μέσα στην Εκκλησία, με τα αγιαστικά μυστήριά της, αναγεννά, μεταμορφώνει, χαροποιεί, ειρηνεύει, αγιάζει, σώζει τον άνθρωπο. Σήμερα Χριστούγεννα, σκιρτάμε από χαρά για τη σωτηρία που μας προσέφερε και μας προσφέρει ο νηπιάσας Κύριος με τη Σάρκωσί Του. Δοξάζουμε ψυχή τε και σώματι τον Σωτήρα Θεό μας για την άκρα ταπείνωσί Του, την κένωσί Του, τη λύτρωσι που μας προσέφερε. Ανησυχούμε όμως για τη σύγχρονη πραγματικότητα. Οφείλουμε να το ομολογήσουμε: Όταν οι άνθρωποι δεν δέχονται στη ζωή τους τον Σωτήρα Χριστό, οι συνέπειες είναι τραγικές. Αυτές τις συνέπειες της αποστασίας μας από τον Θεό μας ζούμε στις μέρες μας. Ανησυχούμε όλοι μας π.χ. για την οικονομική κρίσι. Αυτή την μεγάλη, λαμπρή, αγία ημέρα ας θελήσουμε να δεχθούμε την αλήθεια. Η κρίσι είναι κυρίως πνευματική. Αρνηθήκαμε τον Σαρκωθέντα Σωτήρα μας και στηριχθήκαμε στο εγώ μας, στην υλοφροσύνη, στους ισχυρούς της γης, περιφρονήσαμε την αγάπη Του.

Βιώνουμε ζωή χωρίς Χριστό. Όλο και περισσότερο απωθούμε τον Χριστό μας από τις δομές της κοινωνίας μας.

Απαξιούμε να ασχοληθούμε με την Ορθόδοξο Εκκλησία μας, την Αγία Γραφή, χλευάζουμε οτιδήποτε αγιοπνευματικό, επιδιώκουμε την ενότητα των ανθρώπων ερωτοτροπούντες με αιρετικούς πλανεμένους και πολεμίους του Χριστού μας. Κάποιοι θέλουν να αποχριστιανοποιήσουν τον ευσεβή λαό μας, και μάλιστα τη νεότητα, απομακρύνοντας τα χριστιανικά σύμβολα, τον τίμιο Σταυρό, τις άγιες εικόνες, τη λατρευτική ζωή από τη ζωή του λαού μας.Άλλοι συντηρούν ένα φανερό η αφανή πόλεμο κατά των σωστικών ορθοδόξων χριστιανικών αξιών και αιωνίων παραδόσεων του γένους μας με αντιχρίστους νόμους, με τα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως, με προβολή της ενστικτώδους ζωής και της διαστροφής.

Αγαπητοί, σήμερα Χριστούγεννα ας γονατίσουμε με αληθινή και ειλικρινή μετάνοια εμπρός στη φάτνη της Βηθλεέμ. Ας ζητήσουμε το έλεος του Κυρίου. Ας ευχαριστήσουμε ολόψυχα τον Σαρκωθέντα Θεό μας για την σωτηρία, που μας προσέφερε και μάς προσφέρει. Θερμά ας Τον παρακαλέσουμε να έλθη στην καρδιά μας, στην οικογένειά μας, στην κοινωνία μας, στην πατρίδα μας να μας χαρίση φωτισμό, ανακαίνισι, ευτυχία, χαρά, σωτηρία.

Και ας διακηρύξουμε παντού: «Ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία» (Πραξ. δ , 12). Ας το ακούσουν όλοι οι λαοί και οι ισχυροί της γης: Τον κόσμο όλο και την Ελλάδα μας μόνο ο Σαρκωθείς Θεός και Σωτήρας μας, μπορεί να σώση. Αμήν.

Μεθ ἑορτίων ευχών

Καλή και ευλογημένη νέα χρονιά

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

Η ιστορία του Έντγκαρ Σωτέλ


Γεννημένος βουβός, μιλώντας μόνο με νοήματα, ο Έντγκαρ Σωτέλ ζει μια ειδυλλιακή ζωή με τους γονείς του στο αγρόκτημά τους στο απομακρυσμένο βόρειο Oυισκόνσιν. Εδώ και γενιές οι Σωτέλ ανατρέφουν και εκπαιδεύουν μια φανταστική ράτσα σκύλων, η συμπονετική συντροφικότητα των οποίων ενσαρκώνεται από την Αμυγδαλένια, την ισόβια φίλη και σύμμαχο του Έντγκαρ. Αλλά με την απρόσμενη επιστροφή του Κλοντ, του θείου από τη μεριά του πατέρα του Έντγκαρ, αναταραχή ρημάζει το κάποτε γαλήνιο σπιτικό των Σωτέλ. Όταν ο πατέρας του Έντγκαρ πεθαίνει ξαφνικά, ο Κλοντ χώνεται ύπουλα στη ζωή του αγροκτήματος -και στην αγκαλιά της μητέρας του Έντγκαρ. Χτυπημένος από τις συμφορές και σαστισμένος, ο Έντγκαρ προσπαθεί να αποδείξει ότι ο Κλοντ έπαιξε ρόλο στο θάνατο του πατέρα του, αλλά το σχέδιό του γίνεται μπούμεραγκ -με θεαματικό τρόπο. Αναγκασμένος να το βάλει στα πόδια μέσα στον απέραντο αγριότοπο που εκτείνεται πέρα από το αγρόκτημα, ο Έντγκαρ ενηλικιώνεται μέσα στην άγρια φύση, παλεύοντας για την επιβίωση τη δική του και των τριών σκύλων ενός έτους που τον ακολουθούν. Μα η ανάγκη του να αντιμετωπίσει το δολοφόνο του πατέρα του και η αφοσίωσή του στους σκύλους των Σωτέλ κάνουν τον Έντγκαρ να γυρίσει πάλι σπίτι. Ο David Wroblewski είναι ένας τεχνίτης στην αφήγηση και οι μαγευτικές σκηνές του -το αρχέγονο βόρειο δάσος του, η εναλλαγή των εποχών, ένας διαχρονικός αμερικανικός αχυρώνας, ένα μοιραίο όραμα φτιαγμένο από τη βροχή που πέφτει- δημιουργούν ένα καθηλωτικό οικογενειακό έπος, μια ευφυέστατη εξερεύνηση των ορίων της γλώσσας κι ένα συναρπαστικό, σύγχρονο κλασικό έργο.

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

ΚΑΛΥΒΙΑ ΑΓΡΙΝΙΟΥ 2010 ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ

Τα Χριστούγεννα του παπά Τύχωνα


Μυστήριες οι μέρες των Χριστουγέννων. Παράξενες. Καί απογοητευτικές. Περιμένουμε να μας γεμίσουν χαρά. Καί τελικά αποδείχνεται πώς περιμένουνε κι αυτές το ίδιο από μας. Τίς γεμίζουμε δώρα καί χριστουγεννιάτικα στολίδια. Εξωτικές συνταγές καί ακριβές σαμπάνιες. Κι αυτές, αχάριστες, μας προσπερνούν καί δίνουν τα δώρα τους σε τύπους άσχετους καί μέρη απίθανα. Όπως καληώρα στο κελλί του Παπα-Τύχωνα. «Κάθε Χριστούγεννα ό Γέροντας θα οικονομούσε μια ρέγκα, για να πέραση όλες τις χαρμόσυνες ήμερες του Δωδεκαημέρου με κατάλυση ιχθύος. Την δε ραχοκοκκαλιά της ρέγκας δεν την πετούσε, αλλά την κρεμούσε με μια κλωστή καί, όποτε ήταν καμιά Δεσποτική ή Θεομητορική εορτή καί είχε κατάλυση ιχθύος, έβραζε λίγο νερό σ' ένα κονσερβοκούτι, βουτούσε την ραχοκοκκαλιά δυό-τρεΐς φορές στο νερό, για να πάρη λίγη μυρωδιά, καί μετά έριχνε λίγο ρύζι. Έτσι έκανε κατάλυση καί κατηγορούσε καί τον εαυτό του ότι τρώει καί ψαρόσουπες στην έρημο! Την ραχοκοκκαλιά αυτή την κρεμούσε πάλι στο καρφί καί για άλλη κατάλυση, μέχρι πού άσπριζε πια καί τότε την πετούσε» (Μοναχού Παΐσίου Άγιορείτου, Άγιορεϊται Πατέρες καί Αγιορείτικα, έκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου Ευαγγελιστής Ιωάννης 6 Θεολόγος, Σουρωτή Θεσσαλονίκης, σ. 22). Ψήνουμε καί τηγανίζουμε καί σωτάρουμε καί μαρινάρουμε τόνους κρέατος καί βουτύρου καί εξωτικών εδεσμάτων καί τη γλύκα ενός ξαοπρισμένου ψαροκόκκαλου ακόμη δεν την αξιωθήκαμε. Ίσως κάποτε. Γιατί όχι φέτος;