Τετάρτη 28 Μαΐου 2008

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ...

Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ...

Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης άρχισε επίσημα στις 7 Απριλίου του 1453. Όμως οι προετοιμασίες είχαν αρχίσει τον Ιανουάριο του ίδιου έτους με την μεταφορά των κανονιών και τον Μάρτιο με την έλευση του οθωμανικού στρατού κάτω από τα τείχη της Πόλης.
Οι πολιορκητές ανέρχονταν σε 150.000 στρατιώτες και πλαισιώνονταν από τεχνίτες, εργάτες, υπηρέτες, κλπ. και μεγάλο πλήθος ατάκτων. Ηταν άριστα οργανωμένος και εκπαιδευμένος και φανατισμένος από τους δερβίσηδες (Τούρκους μοναχούς), που κυκλοφορούσαν στο στρατόπεδο και τόνωναν την πολεμική ορμή του πλήθους. Ο πολεμικός στόλος αποτελούμενος από 400 πλοία έφθασε στο Βόσπορο στις 12 Απριλίου.
Ο Μωάμεθ έστησε τη σκηνή του απέναντι από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού. Για τον αποκλεισμό της πόλης χρησιμοποίησαν τα κάστρα που είχαν χτίσει στις δυο πλευρές του Βοσπόρου,
το Ανατολού και το Ρούμελη.
H Κωνσταντινούπολη το 1450
Μέσα από τα τείχη η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική. Η Κωνσταντινούπολη είχε χάσει όλη τη λάμψη του παρελθόντος. Ηταν μια ερειπωμένη πόλη, που μόνο το Παλάτι, ο Ιππόδρομος, και οι μεγάλες εκκλησίες θύμιζαν το λαμπρό παρελθόν. Ο πληθυσμός της δεν ξεπερνούσε τα 50.000 άτομα. Οι Βυζαντινοί στρατιώτες ανέρχονταν σε 5.000 και 2.000 οι ξένοι, κυρίως Γενουάτες και Βενετοί. Μάλιστα 700 Γενουάτες είχαν φθάσει με δυο καράβια στις 26 Ιανουαρίου 1453 και αρχηγό τον έμπειρο Ιωάννη Ιουστινιάνη. Τα τείχη είχαν επισκευαστεί βιαστικά, και εκβαθύνθηκε η τάφρος. Συγκεντρώθηκαν τρόφιμα, ενώ τα κειμήλια των εκκλησιών δόθηκαν για να κοπούν νομίσματα και να πληρωθούν οι στρατιώτες. Επίσης είχαν σταλεί επιστολές βοήθειας σε όλους τους χριστιανούς ηγεμόνες. Οι Γενουάτες στα
τείχη του Γαλατά έμειναν ουδέτεροι και δεν βοήθησαν καθόλου στην άμυνα της πολης.
Η τουρκική επίθεση άρχισε με βολές πυροβολικού, που άνοιγαν τρύπες στα τείχη, τις οποίες όμως κατάφερναν να κλείσουν οι αμυνόμενοι. Οι Τούρκοι προσπάθησαν να σπάσουν την αλυσίδα του Κερατίου κόλπου, αλλά δεν τα κατάφεραν . Μάλιστα στις 20 Απριλίου κατόρθωσαν να περάσουν ένα βυζαντινό και τρία γενουατικά καράβια με αρχηγό τον Φλαντανελλά διαλύοντας την αντίσταση των Τούρκων. Δυο μέρες αργότερα οι Οθωμανοί κατασκεύασαν διόλκο δώδεκα χλμ. από τον Βόσπορο στον Κεράτιο και πέρασαν με αυτό τον τρόπο 70 πλοία στον Κεράτιο κόλπο.
Κωνσταντίνος Παλαιολόγος εις μάχην 1453,Μυτιλήνη μουσείο Θεόφιλου
Στις 21 Μαίου
ο Μωάμεθ ζήτησε την παράδοση της πόλης και υπόσχονταν στον Κωνσταντίνο και σε όσους ήθελαν ότι θα μπορούσαν να φύγουν ελεύθεροι από την πόλη. Ο Κωνσταντίνος πρότεινε να πληρώσει υψηλότερους φόρους υποτέλειας -πλήρωνε 300.000 ασημένια νομίσματα ετησίως-, αλλά να κρατήσει υπό την κατοχή του την Κωνσταντινούπολη: "Το δε την πόλιν σοι δούναι, ούτ' εμόν έστιν ούτ' άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών".
Στις 27 Μαίου άρχισε σφοδρός βομβαρδισμός. Δυο μέρες αργότερα ξεκίνησε η τελική επίθεση σε πολλά μέρη των τειχών, αλλά με επίκεντρο την Πύλη του Αγίου Ρωμανού, διότι εκεί το τείχος είχε σχεδόν καταπέσει. Στην τρίτη τουρκική έφοδο, ο Ιουστινιάνης τραυματίστηκε και αποσύρθηκε από τη μάχη. Η αποχώρησή του έφερε σύγχυση στους αμυνόμενους και οι Τούρκοι μπήκαν στην Πόλη. Ο αυτοκράτορας
Κωνσταντίνος ΙΑ', ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, έπεσε στα τείχη σαν απλός στρατιώτης. Η Πόλις εάλω!

ΣΚΟΠΙΑΝΗ <<ΕΚΚΛΗΣΙΑ>>

Για να δούμε λίγο τι ρόλο παίζει για την προπαγάνδα των σκοπίων η σκοπιανη εκκλησία?? Ας θυμηθούμε την ιστορία της.

Το χρονικό της «Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας»
Του Νίκου Παπαχρήστου/ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Οι ανιστόρητοι ισχυρισμοί του αυτοαπακαλούμενου «αρχιεπισκόπου Αχρίδος και Μακεδονίας» κ. Στέφανου, στο Βατικανό, κατέδειξαν για ακόμη μια φορά τον πραγματικό λόγο ύπαρξης της κατασκευασμένης, από τον Τίτο, «Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας». Εχοντας ανακηρύξει μονομερώς την αυτοκεφαλία της, το 1967, η «Μακεδονική Εκκλησία» αποτέλεσε τον τρίτο βασικό πυλώνα στήριξης του πολιτικού εγχειρήματος για τη δημιουργία «Μακεδονικής Εθνότητας». Είχαν προηγηθεί η ίδρυση της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας», το 1945, στο πλαίσιο της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και η συγγραφή, στα μέσα του ’60, της «Μακεδονικής Ιστορίας».
Εκκλησιαστικώς η ευρύτερη περιοχή των Σκοπίων υπάγεται, μέχρι και σήμερα, στο Πατριαρχείο Σερβίας. Ωστόσο, ήδη από το 1944 είχαν ξεκινήσει κινήσεις για την εκκλησιαστική ανεξαρτησία της. Αίτημα που ικανοποιήθηκε μερικώς το 1958, οπότε το σερβικό Πατριαρχείο, κατόπιν ισχυρών πιέσεων της κομμουνιστικής κυβερνήσεως, προχώρησε στη σύσταση της αυτόνομης «Αρχιεπισκοπής Αχρίδος του Αγίου Κλήμεντα». Η νέα αυτόνομη αρχιεπισκοπή υπαγόταν στο Πατριαρχείο Σερβίας, το οποίο διατηρούσε την ακαιρεότητα της δικαιοδοσίας του. Ομως, στις 19 Ιουλίου 1967, στην τρίτη κληρικολαϊκή συνέλευση της νεοσύστατης εκκλησιαστικής επαρχίας αποφασίστηκε η μονομερής ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της από τη σερβική Εκκλησία και η ανύψωσή της σε αυτοκέφαλη υπό τον τίτλο«Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία». Η Ιερά Σύνοδος της σερβικής Εκκλησίας αρνήθηκε να αναγνωρίσει τα γεννώμενα και χαρακτήρισε σχισματική την τοπική Ιεραρχία. Θέση στην οποία παρέμεινε ακλόνητη έως το 2005, οπότε και προχώρησε ουσιαστικά στην επανασύσταση της αυτόνομης «αρχιεπισκοπής Αχρίδος και Σκοπίων». Επικεφαλής της τοποθετήθηκε ο μέχρι τότε μητροπολίτης Βελεσών κ. Ιωάννης που αποχώρησε από τη σχισματική «Μακεδονική Εκκλησία» και επανήλθε στην κανονική τάξη.