Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

ΦΕΡΕΦΩΝΟ ΞΕΝΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ

ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΣΤΟ BLOG ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΘΕΩΡΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΝΑ ΑΡΕΣΕΙ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΕΛΛΔΑΣ ...ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ....ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΧΡΩΣΤΑ ΠΟΛΛΑ...ΦΑΣΚΕΛΑ...ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΕΝΝΟΙΑ!!

Ο διορισμός της κ. Άννας Διαμαντοπούλου στην θέση του Υπουργού Παιδείας, από την στιγμή που την κυβέρνηση της χώρας ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, από πολλούς ήταν ένα σημάδι του προς τα πού θα βαδίσει η χώρα σε πάρα πολλά ζητήματα.

Ο ρόλος της κ. Διαμαντοπούλου, τόσο στην υπεράσπιση Ρεπούσειων αποδομητικών θέσεων, όσο και οι γνωστές απόψεις της περί της “αγγλικοποίησης” της ελληνικής εκπαίδευσης, προϊδέασαν για αρκετά πράγματα.

Και σιγά σιγά, αυτές οι υποψίες επιβεβαιώνονται με την πορεία πλεύσης που η κ. Διαμαντοπούλου έχει επιλέξει. Σαν να μην ήταν αρκετή η κατάργηση του όρου “εθνικό” από το υπουργείο Παιδείας. Σαν να μην είναι αρκετές οι “εκπτώσεις” σε μια σειρά από ζητήματα της Παιδείας.

Πλέον η κ. Διαμαντοπούλου έρχεται να αφαιρέσει και το μάθημα των θρησκευτικών από τα σχολεία. Πρόκειται για μια κουβέντα που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό. Πριν από κάποιους μήνες επίσης είχε έλθει και πάλι στην επιφάνεια, αλλά τότε μετά το πύρ ομαδον που δέχτηκε η υπουργός τόσο από το διαδίκτυο όσο και από τον έντυπο τύπο, με την ΕΩ να πρωταγωνιστεί.

Φαίνεται όμως ότι η ίδια έχει πάρει την απόφαση της. Έτσι φάνηκε τουλάχιστον από τα όσα είπε σε πρόσφατη ομιλία της στο London School of Economics, όπου δήλωσε ότι προτίθεται να προβεί σε αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών.

Αλλαγές οι οποίες ουσιαστικά μεταλάσσουν την ύλη του από θέματα ορθοδόξου χριστιανικής ομολογίας και ηθικής σε μάθημα “θρησκειολογίας”. Ενώ παράλληλα θα περιλαμβάνει όλες τις θρησκείες “απαλλαγμένο από εκκλησιαστικές επιρροές”.

Όλοι ξέρουν ότι η κ. Διαμαντοπούλου αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες “εκλεκτες” των διαφόρων διεθνών κέντρων στην χώρα μας. Και προφανώς το ότι συμβαίνει αυτό σίγουρα δεν οφείλεται στο ότι έχει μια συμβατή με τον υπόλοιπο ελληνικό λαό θεώρηση για το μέλλον του λαού μας.

Τόσο η γλώσσα όσο και η θρησκεία του ελληνικού λαού, αποτελούν δύο από τους πυλώνες του έθνους, όπως τουλάχιστον τους αναφέρει ο Ηρόδοτος. Το τρίτο, το όμαιμον είναι επίσης στο στόχαστρο.

Υπεύθυνη όμως για τους δύο πυλώνες είναι η κ. Διαμαντοπούλου, μέσω του υπουργείου του οποίου προϊστάται. Και έχει εκδηλώσεις τις προθέσεις της να υποσκάψει και τους δύο. Αντικαθιστώντας (βαθμηδόν είναι η αλήθεια) την ελληνική γλώσσα με την αγγλικά, καταργώντας τα θρησκευτικά στο σχολείο, διαχωρίζοντας κράτος και εκκλησία και ούτω καθ' εξής.

Όσο για τον τρίτο πυλώνα, την δουλειά έχουν αναλάβει τα εκατομμύρια λαθρομεταναστών που βρίσκονται στην χώρα μας και οι οποίοι διαρκώς αυξάνονται.

«elora»9/02/2011

ΤΡΙΩΔΙΟ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΓΩΝΟΣ


Το άνοιγμα του λειτουργικού βιβλίου που ονομάζουμε Τριώδιο, σηματοδοτεί μια εκκλησιαστική περίοδο έντονων πνευματικών αγώνων.

Δυστυχώς, όμως, η περίοδος αυτή και κυρίως η Κυριακή των Απόκρεω, αλλά και η Κυριακή της Τυρινής, που λανθασμένα ονομάζεται δεύτερη Κυριακή της αποκριάς, ταυτίστηκαν με το μασκάρεμα και όλα τα παρεπόμενά του. Το μασκάρεμα, δηλαδή η τοποθέτηση από τον άνθρωπο προσωπείου (μάσκας) στην όψη του, καθώς και η αλλαγή της αμφίεσής του είναι κατάλοιπο της ειδωλολατρείας και φανερώνει την τάση του να κρύβεται πίσω από την ανωνυμία για να μπορή να πράττη ό,τι θέλει, σύμφωνα με τις εμπαθείς ορέξεις του, χωρίς να υφίσταται τις συνέπειες των πράξεών του.

Το μασκάρεμα που παρατηρείται κάθε χρόνο την περίοδο του Τριωδίου μας δίδει αφορμή να τονίσουμε τα ακόλουθα:

Πρώτον. Τριώδιον είναι ένα βιβλίο της Εκκλησίας μας, αλλά και μια εκκλησιαστική περίοδος, που αρχίζει την Κυριακή του “Τελώνου και του Φαρισαίου”. Το πνεύμα της περιόδου αυτής δεν είναι η χαρά και η διασκέδαση, αλλά η μετάνοια, η περισυλλογή και το πένθος για τις αμαρτίες μας. Γι’ αυτό και με την είσοδό μας στο Τριώδιο ψάλλουμε κάθε Κυριακή, μέχρι και την Ε' Κυριακή των Νηστειών, μετά το Ευαγγέλιο του Όρθρου, “τής μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα”.

Δεύτερον. Το ξεφάντωμα και το μασκάρεμα αλλοιώνουν το πνεύμα της περιόδου του Τριωδίου και παράλληλα φανερώνουν την τάση του ανθρώπου να μη ασχολείται με τον εαυτό του, να μη εισέρχεται “στό ταμιείον του”, που είναι ο χώρος της καρδιάς, να μη ασχολείται με τον εαυτό του, αλλά να βγαίνη έξω και ασχολείται με τα αλλότροια και τα εξωτερικά πράγματα. Τα καθημερινά προβλήματα όμως δεν λύνονται με την προσπάθεια να τα ξεχάσουμε, αφού όταν περάση η περίοδος αυτή προβάλλουν εντονότερα και καταπιεστικά. Τα μεγάλα προβλήματα που μας ταλανίζουν και κυρίως το μεγάλο πρόβλημα της φθοράς και του θανάτου λύνονται με την ένταξή μας στην στήν εκκλησιαστική παράδση και ζωή, όπου με την χάρη του Θεού υπερβαίνονται στα όρια της προσωπικής ζωής.

Τρίτον. Η περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που αρχίζει την Κυριακή του Τριωδίου και τελειώνει το Μέγα Σάββατο μας προετοιμάζει, με την νηστεία, τις ιερές Ακολουθίες και την συχνή τέλεση της θείας Λειτουργίας, να βιώσουμε την χαρά και την χάρη της Αναστάσεως. Συγχρόνως όμως μας βοηθά και μας παρακινεί στο να πετάξουμε τα προσωπεία, να αποβάλουμε την ιδοτέλεια και την υποκρισία και από άτομα να γίνουμε πρόσωπα. Να γίνουμε αληθινοί και ειλικρινείς στις σχέσεις μας με τον Θεό και τους συνανθρώπους μας.

Η μάσκα και τα ρούχα με τα οποία μεταμφιέζεται κάποιος, σε αντίθεση με αυτό που επιδιώκει, δηλαδή να κρυφθή, αποκαλύπτουν και ξεσκεπάζουν τον εσωτερικό του κόσμο και φανερώνουν όλα τα πάθη του. Ο “πειρασμός” του μασκαρέματος συντελεί στο να πέσουν οι μάσκες πού, συνειδητά ή ασυνείδητα, φοράμε όλο τον χρόνο και αφήνει να αποκαλυφθούν “των καρδιών οι λογισμοί”.

Η αληθινή μετάνοια είναι ο ασφαλής δρόμος για την εύρεση του προσώπου, που τα χαρακτηριστικά του είναι η ανιδιοτελής αγάπη και η ελευθερία από την τυραννία των παθών και το κράτος του θανάτου.

Πρωτ. Γ.Δ.Π.

«Εκκλησιαστική Παρέμβαση»Ιανουάριος 2001