ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Παραμονή Πρωτοχρονιάς σήμερα και όπως κάθε χρόνο είμαι στη δουλειά μέχρι 5 το απόγευμα..........σας εύχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ, ας είναι το 2009 με λιγότερα άσχημα πράγματα για όλο τον κόσμο και με ποιο πολλή αγάπη..πολλά βιβλία και πολλές ταινίες.....

ΕΥΧΕΣ

Παραμονή Χριστουγέννων σήμερα και όπως τα τελευταία χρόνια είμαι στο μαγαζί, φέτος η γιορτή έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία για μένα καθώς η οικογενειά μου έγινε πλουσιότερη κατά ένα πανέμορφο μέλος που με έχει κάνει πολύ ευτυχισμένο.....σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα....

ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ, ΝΕΑ ΤΑΙΝΙΑ

Καλημέρα, είμαι στην δουλειά , έξω βρέχει και θα σας πω για το νέο βιβλίο του Παύλου Μεθενίτη <<η μαμα>>, για μια μητέρα και γιαγιά 55 ετών στερημένη από τις χαρές της ζωής , δουλεύοντας σαν σκυλί, στο μπακάλικο του ξινού άντρα της, ξαφνικά με τον έρχομό ενός ζωγράφου και λίγο μποέμ τύπου στην γειτονιά, ανακαλύπτει την χαρά του να ζεις όπως εσύ θες και όχι όπως σου υποδεικνύουν οι άλλοι...πολύ καλό βιβλίο.

Ακόμα μην χάσετε την τελευταία ταινία του Κουστουρίτσα<<να μου το υποσχεθεις>> απολαυστική, αναρχική γεμάτη γέλιο και θεότρελές καταστάσεις που μας δηλώνει πως η ζωή είναι ωραία............

ΚΟΥΜΑΝΤΑΡΕΑΣ

Πρίν από 19 χρόνια όντας φοιτητής στην Αθήνα,ανακάλυψα ένα πολύ καλό βιβλιοπωλείο,που πραγματικά οι υπάλληλοί του γνωρίζουν το αντικείμενό τους.Την ΠΑΡΟΥΣΙΑ.

Έτσι πήγαινα συχνά και κρυφοδιάβαζα αρκετά βιβλία και κυρίως συζητούσα για συγγραφείς και έτσι έψαχνα και λίγο και εγώ τον χαμένο εαυτό μου.

Μέσα λοιπόν από εκεί γνώρισα την γραφή του ΜΕΝΗ ΚΟΥΜΑΝΤΑΡΕΑ, πραγματικά ερωτευθηκα το γράψιμό του, μιλούσε για απλούς ανθρώπους, καθημερινούς, αληθινούς που έψαχναν και αυτοί το που πηγαίνει η ζωή τους,τα όνειρά τους , τις αγωνίες τους...

Θυμάμαι αρκέτα βιβλία του, γιατί περίμενα με χαρά να διαβάσω το επόμενο βιβλίο του....έτσι φτάσαμε στο νέο του πόνημά του το <<SHOW ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ>> που αυτή τη φορά μας μιλά για τρία περιστατικά από τη ιστορία των Ελλήνων που δεν τα ήξερα και το διάβασα απνευστί....μην το χάσετε.

ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

Ένα πολύ καλό βιβλιο που τέλειωσα πριν λιγο είναι το <<ΧΑΡΤΙΝΟ ΣΠΙΤΙ>>

του καλού ΚΑΡΛΟΣ ΜΑΡΙΑ ΝΤΟΜΙΝΓΚΕΣ.Μία ιστορία αγάπης διαφορετική και σίγουρα περίεργη, που έχει να κάνει με την αγάπη η την τρέλα για τα βιβλία που φτάνει στον παραλογισμό.Διαβάζοντας το βιβλίο σκέφτηκα πως ακόμα και η συλλογή βιβλίων, όσο αθώα και αν φαίνεται κρύβει ένα ακόμα πάθος για τον άνθρωπο...αυτά και καλή ανάγνωση.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

Λυπούμαι γιατί άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμιμέσα από τα δάχτυλά μουχωρίς να πιώ ούτε μια στάλα.Τώρα βυθίζομαι στην πέτρα.Ενα μικρό πεύκο στο κόκκινο χώμα,δεν έχω άλλη συντροφιά.Οτι αγάπησα χάθηκε μαζί με τα σπίτιαπου ήταν καινούργια το περασμένο καλοκαίρικαι γκρέμισαν με τον αγέρα του φθινοπώρου.Συλλογή .. " Μυθιστόρημα"

ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ

ΣΚΟΠΙΑ
Κρατάμε μέσ' στα χέρια μας τα πρόσωπά μας Και βλέπουμε χρωματιστές εκτάσεις Οι σκέψεις μας γίνονται γεννιούνται Στην κάθε μας ματιά.
Δεν άνθησαν ματαίως τόσα θαύματα Η χάρη τους είναι ψηλή περιπλοκάδα Που σφίγγει τα μελλούμενα και την ζωή μας Μέσα στ' αστέρια.

ΡΙΠΗ
Σαράντα χρόνια και σαράντα πέντε μέρες

Πριν ανοιχθούν οι κάμποι και οργωθούν

Πριν αναβρύσουν εκ βαθέων οι σποράδες

Κ' οι κοραλλένιες συμπληγάδες των νησιών

Πριν γίνει μάτι η συσπείρωσις του σκότους

Κι αλλάξουν λέπια τα θαλάσσια ζωντανά

Βγήκες ορθή σχεδόν γυμνή κ' απροκαλύπτως

Εντός αφάνταστης στιγμής που μας γελούσε

Μικρή παιδίσκη καθώς ύδωρ μιας πηγής.

ΤΑ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ ΕΝ ΣΥΝΤΟΜΙΑ

--Καλησπέρα, η αλήθεια είναι πως περίμενα ποιο πολλά πράγματα απ' το καινούργιο βιβλίο του Θέμελη<<ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ>>.Αλλά μάλλον έπεσα έξω,τα θέματα με τους Ελληνες της Μικρασίας με έχουν κουράσει και όσο για το φοβερό μυστικό του, περί δειλίας του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου,μάλλον ημιτελής προσπάθεια για καταρρεύση μύθων.

--Ευτυχώς το νέο βιβλίο του Gutiérrez, Pedro Juan

<<ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ>> μας αποζημιώνει με την καταπληκτική γραφή του, έντονη γεμάτη χρώμα και άρωμα Κούβας.

Μέσα κι απ' αυτό το κείμενό του μαθαίνουμε την ζωή και τις συνήθειες των κατοίκων της αγαπημένης του πατρίδας. Έχοντας το βιβλίο αυτό κοντά σας δεν θα χρειαστείται ταξιδιωτικό οδηγό.

STOP ΣΤΗΝ ΑΝΙΕΡΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

Όχι στη βιομηχανία των Μυστηρίων
Μαρία Παπουτσάκη - Άρθρο στηνΚυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 19/06/2005
Είναι 48 ετών κληρικός. Ο π. Βασίλειος Θερμός πρωτοτυπεί με τις απόψεις του για την Εκκλησία και τους λειτουργούς της, τους οποίους γνωρίζει πολύ καλά αφού έχει ζήσει την εκκλησιαστική ζωή, ενώ συγχρόνως έχει σπουδάσει ψυχιατρική και ψυχοθεραπεία εφήβων την οποία και ασκεί.
Ο πατέρας Βασίλειος Θερμός
Ο λόγος του, τολμηρός όταν αναφέρεται στην κατάσταση της Εκκλησίας, ιδιαίτερα για το κυνήγι του πλουτισμού, μέσω των ιεροπραξιών, που διακρίνει ορισμένους κληρικούς. Δεν διστάζει να μιλήσει για τη ζωή των επισκόπων που διαβιούν απόμακροι, απομονωμένοι από τα προβλήματα του κόσμου, να αναφερθεί σε φαινόμενα συντεχνίας αλλά και σε προσήλωση στο «βυζαντινό πρωτόκολλο».
* «Η κατάσταση» τονίζει «είναι πολύ άνιση: Υπάρχουν φτωχοί κληρικοί, μερικοί μάλιστα και πολύτεκνοι. Και υπάρχουν πλούσιοι κληρικοί, μερικοί μάλιστα και άγαμοι. Το πρόβλημα γιγαντώνεται α) από την άκριτη υποταγή κάποιων στη λογική της "ταρίφας" στα μυστήρια, β) από την πελατειακή σχέση που συχνά καλλιεργούμε, γ) από τον ακαθόριστο φόβο που κάποιοι (πιστοί) αισθάνονται αν δεν πληρώσουν, δ) από τη μαγική τυπολατρική θρησκευτικότητα που χαρακτηρίζει τον ακατάρτιστο κόσμο, ε) από τη «βιομηχανοποίηση των μυστηρίων στην Αθήνα. Χρειάζεται, πάντως, να βρούμε τρόπο να εξυγιανθεί η σχέση των κληρικών με το χρήμα, διότι αποτελεί την κύρια αιτία απομάκρυνσης των ανθρώπων».
* Στο ερώτημα αν υπάρχουν τυχοδιώκτες της εξουσίας, του χρήματος και της κρεβατοκάμαρας, που γυροφέρνουν την Εκκλησία, ο π. Βασίλειος Θερμός είναι σαφής: «Αυτό συνέβαινε και συμβαίνει πάντα σε όλες τις θρησκείες. Φαίνεται τους δίνουν τη δυνατότητα ταχείας ανέλιξης και συγκάλυψης της παθολογίας τους. Είναι ουτοπικό να περιμένουμε να σταματήσει. Εκείνο που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι τι κάνει η ίδια η Εκκλησία για να προστατευθεί. Αίσθησή μου είναι ότι δεν λειτουργούν σωστά οι θαυμάσιοι μηχανισμοί τους οποίους θέσπισαν οι άγιοί μας προκειμένου να ελέγχεται ποιοι εισέρχονται στον κλήρο. Το πρόβλημα είναι ψυχολογικό και κοινωνιολογικό».
* Όσο για τους επισκόπους και τη ζωή που ζουν: «Ανεξάρτητα από την όποια προσωπική τους αρετή, οι επίσκοποί μας ζουν απομονωμένοι. Δεν μπορούν εύκολα να αντιληφθούν τη ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου, γιατί: Τα οικονομικά τους είναι επαρκή, πηγαίνουν άλλοι για τα ψώνια τους, απευθύνονται σε καλούς γιατρούς όταν αρρωστήσουν. Η απόσταση μεγαλώνει από το γεγονός ότι ελάχιστοι πλέον εξομολογούν, οπότε σιγά-σιγά χάνουν τις πληροφορίες που θα τους έδινε ο μέσος άνθρωπος. Αν, επιπλέον, υποκύψουν και στον πειρασμό της πολυτέλειας και της διαπλοκής με το χρήμα, τότε πλέον περνούν σε μια ηγέτιδα τάξη, κάτι οικείο στην αριστοκρατική δύση, αλλά άγνωστο στην ορθόδοξη παράδοση του τόπου μας».
* Ο πατέρας Βασίλειος μιλάει για έλλειψη στρατηγικής που δίδει την ευκαιρία να υπεισέλθουν «στοιχεία κληρονομημένα από το βυζαντινό πρωτόκολλο του παλατίου και από την οθωμανική τυραννία, τόσο ξένα και ακατάλληλα για το σημερινό άνθρωπο».
* Μάλιστα, δεν διστάζει να τονίσει: «Η ψυχολογία της ηγεσίας είναι από τα βασικότερα θέματα που θα έπρεπε να διδάσκεται ένας υποψήφιος επίσκοπος». Και προσθέτει: «Όσο για τα φαινόμενα συντεχνίας, νομίζω είναι πασιφανή και θα εκλείψουν μόνο όταν η Εκκλησία ακούσει προσεκτικά το λαό τι γνώμη έχει για τον τρόπο εκλογής των επισκόπων, και όταν καταργήσει το προνομιακό και αντιπαραδοσιακό καθεστώς των αρχιμανδριτών».
* Όλα αυτά που επισημαίνει ο κληρικός, ίσως τώρα είναι περισσότερο χρήσιμα, αφού ο αρχιεπίσκοπος μελετά τρόπους εξυγίανσης των μηχανισμών διοίκησης της εκκλησίας. Έχει δε ιδιαίτερη σημασία ο λόγος του αφού έχει ασχοληθεί και επιστημονικά (διδακτορική διατριβή) με την ψυχολογία και την προετοιμασία του κληρικού.

ΜΗ ΘΗΣΑΥΡΙΖΕΤΕ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ.....

ΣΗΜΕΡΑ 15 ΟΚΤ., ΑΝΟΙΧΤΗΚΕ το σπιτι του μακαριτη Χριστοδουλου και μεταξυ αλλων βρεθηκαν:=

600 χρυσά/ασημενια ΜΑΝΙΚΕΤΟΚΟΥΜΠΑ!

= πανακριβα σερβιτσια φαγητου με χρυσα μαχαιροπηρουνα=

40 χρυσοι ΠΟΙΜΕΝΙΚΟΙ ΡΑΒΔΟΙ με διαμαντια

= 50 ΣΤΑΥΡΟΙ με χρυσο και διαμαντια

= καρεκλα που καθοταν ΒΕΡΣΑΖΕ

= 100 ζευγαρια ΟΛΟΜΕΤΑΞΕΣ πυτζαμες

= 100 μεταξωτα υποκαμισα

= 500 ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ

= ολομεταξες ΚΟΥΡΝΤΙΝΕΣ και ΣΕΝΤΟΝΙΑ

= 5000 ΧΡΥΣΕΣ ΛΙΡΕΣ Αγγλιας

= 70000 ευρω για αναγκες πρωτης ζητησης/καθημερινες

= Το χρηματοκιβωτιο ηταν ΑΝΟΙΓΜΕΝΟ και ΚΕΝΟ....

= 2 σχεδια για να κτισει:

α) το ησυχαστηριο/εξοχικο του σε εκταση 8000m2 στον Θεολογο και β) σε αλλη τοποθεσια (πιθανως Λουτρακι)...και αλλα πολλά που ισως ακουσετε από συγκεκριμενο καναλι σημεραΣΗΜ.: Οι πινακες ζωγραφικης που διακοσμουσαν το σπιτι ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΝΤΑΝ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ με υψηλο ενοίκιο!...Απεδειχθη, δυστυχως, πως τελικα ΑΛΛΟΝ θεο πιστευε και όχι Αυτον που, υποθεταμε, υπηρετουσε. Γιατι ΑΔΥΝΑΤΟΝ ειναι να δουλευεις σε ΔΥΟ κυριους και στον μαμμωνα/χρημα και στον Θεό! (Ματθαιου κεφ. ΣΤ':24) Αλλα, δυστυχως, ΠΟΛΛΟΙ ειναι οι συνοδοιποροι του σε αυτη την φιλοσοφια ζωής, με αποτελεσμα να ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΟΥΝ τους ανθρωπους, ωστε να ΑΠΙΣΤΟΥΝ στο ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ της ΣΩΤΗΡΙΑΣ και να ΚΛΟΝΙΖΟΥΝ την πιστη των ηδη πιστών!Γι' αυτο και οι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ πιστοι, ειναι το ΜΙΚΡΟΝ ΠΟΙΜΝΙΟ που ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ τον βοσκο τους και ΕΚΕΙΝΟΣ ΑΚΟΥΕΙ τη φωνη τους (Ιωάννου κεφ. 10: 14)Και για να αλλαξουμε κλιμα, αντιγραφω ενα ποιημα του Κ. Καβαφη:

Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος

για τα ωραία και μεγάλα έργα

η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα

ενθάρρυνσι κ' επιτυχία να σε αρνείται·

να σ' εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,

και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.

Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,

(η μέρα που αφέθηκες κ' ενδίδεις),

και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,

και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη

που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,

και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.

Και συ τα δέχεσαι με απελπισία

αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.

Αλλα ζητεί η ψυχή σου, γι' άλλα κλαίει·

τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,

τα δύσκολα και τ' ανεκτίμητα Εύγε

·την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.

Aυτά πού θα σΆ τα δώσει ο Aρταξέρξης,

αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις. Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ .Tamis http://tamgr,blogspot.com/

ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ!!!!!!

Οι Έλληνες της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ...
...πρωθυπουργοί, υπουργοί ή υποψήφιοι.Ανταπόκριση απο τη ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ 15 Οκτωβρίου 2008.Τελευταία παρακολουθώ ελληνικές ιστοσελίδες και το press-gr και βλέπω ότι έχετε παθιαστεί -και δικαίως- με τους καλόγερους, τους υπουργούς, τα γκόλντεν μπόις, την ακρίβεια... Εγώ θα σας μιλήσω ως Ελληνοαμερικανός μπλόγκερ για ένα θέμα που έχω ασχοληθεί, για την Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, που προετοιμάζει-ανεβάζει ή ρίχνει πρωθυπουργούς, υπουργούς, τραπεζίτες, βιομηχάνους, σε αρκετές χώρες της Γης...Η λέσχη λειτουργεί με οικονομικά συμφέροντα και προκατασκευασμένες κατευθύνσεις και θεωρείται εδώ και πέντε δεκαετίες, η κατευθυντήριος γραμμή της παγκόσμιας οικονομίας, που αποφασίζει γιά το πολιτικο-οικονομικό μέλλον του πλανήτη μας. Κοινή πεποίθηση στους δημοσιογραφικούς κύκλους είναι ότι προετοιμάζει μελλοντικούς ηγέτες και παράγοντες χωρών... Τακτικά μέλη της υπήρξαν ή είναι οι Ροκφέλερ, Κίσσιγκερ, Σόρος, Kλίντον, Ντ' Εστέν, Πρόντι κι΄άλλα τρανταχτά ονόματα στα στεγανά της βιομηχανίας, των τραπεζών, των αμερικανικών κυρίως ΜΜΕ και των επτά μεγάλων εταιριών πετρελαίου... Ένας από τους αγαπημένους της τομείς η πολεμική βιομηχανία και το Πεντάγωνο. Απαξάπαντες οι Γ.Γ. του ΝΑΤΟ υπήρξαν μέλη της Λέσχης και ασφαλώς και στο μέλλον. Σιγά μην αφήνανε τις τύχες του κόσμου στις κυβερνήσεις των λαών... (στη φωτο ο Κίσινγκερ, αποκαλούμενος και πλανητάρχης της Λέσχης)Οι επιλεγμένοι 'Ελληνες της Λέσχης, γνωστοί, αλλά γιά όσους τους αγνούν, θα τους παρουσιάσω, έχουν συμμετάσχει κατά καιρούς στις κεκλεισμένων των θυρών συνεδριάσεις της είναι κυρίως πολιτικοί, βιομήχανοι, επιχειρηματίες. Άτομα προικισμένα, ταλαντούχα το καθένα στο τομέα του, αλλά και κάποια απλώς φιλόδοξα...Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, θεωρείται εδώ στις ΗΠΑ, ως η μυστική παγκόσμια κυβέρνηση, αφού ότι αντιδραστικό, ανατρεπτικό και τρομοκρατικό έχει συμβεί σε παγκόσμια κλίμακα τον τελευταίο μισό αιώνα, έχει συζητηθεί, αναλυθεί και κάποιοι υποστηρίζουν και προκαθοριστεί όχι στις συνεδριάσεις της, αλλά στα μυστικοσυμβούλια των ανωτάτων στελεχών της. Η Λέσχη, συνεδριάζει γιά ένα τετραήμερο κάθε χρόνο σε διαφορετικές χώρες και πόλεις, με συμμετοχή 120-130 επιλεγμένων μελών. Οι συμμετέχοντες απαγορεύεται να μιλήσουν σε ΜΜΕ ή σε οποιονδήποτε, αρνούμενοι την συμμετοχή τους. Μασονικοί κανόνες διέπουν την συμμετοχή τους στη Λέσχη.Η Λέσχη συνεδρίασε στην Ελλάδα το 1993, (στην Βουλιαγμένη), επί πρωθυπουργίας Κώστα Μητσοτάκη, ο οποίος είχε συμμετάσχει στη συνεδρίαση και με άλλους 'Ελληνες πολιτικούς, ίσως τιμής ένεκεν που η συγκέντρωση γινόταν στην Ελλάδα.Το 1998 είχαν συμμετάσχει (στην Αγγλία) οι Κώστας Καραμανλής και Γιώργος Παπανδρέου, φιλαράκια απο την εποχή που σπούδαζαν στην Αμερική.

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ....ΡΕ ΟΥΣΤ....

Γλωσσικές παραχαράξεις
Η «Μακεδονική» των Σκοπίων και τα περί σλαβομακεδονικής μειονότητας
Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ
Είναι αληθινά άξιο περιεργείας (και μελέτης) πώς μια τόσο μικρή χώρα, τα Σκόπια, μπορεί να έχει τόσο μεγάλες φιλοδοξίες (και απαιτήσεις) αλλά και τόσο μικρή επαφή με την πραγματικότητα. Επειδή μάλιστα τις τελευταίες εβδομάδες στην (έξωθεν υπαγορευόμενη) πολιτική των Σκοπίων «παίζει» και το θέμα τής γλώσσας, τής (ψευδώνυμης) «μακεδονικής» γλώσσας των Σκοπίων και τής (επινοηθείσης) «μειονότητας» που μιλάει δήθεν επίσης τη «Μακεδονική» των Σκοπίων, αξίζει να πούμε τα πράγματα με το «επιστημονικό» όνομά τους, όπως το έχουμε ήδη κάνει από το 1992 με τον συλλογικό τόμο που εκδώσαμε με τίτλο «Η γλώσσα τής Μακεδονίας: Η αρχαία Μακεδονική και η ψευδώνυμη γλώσσα των Σκοπίων»1 (Ας σημειωθεί ότι η Ελληνική Πολιτεία δεν έστερξε ποτέ - μολονότι ζητήθηκε - να προβεί σε έκδοση τού βιβλίου στην αγγλική γλώσσα, ώστε να γίνουν ευρύτερα γνωστές οι ελληνικές επιστημονικές θέσεις επί τού θέματος.)
Οσο ενδιαφέρει το θέμα μας και για να καταλάβει ο αναγνώστης τι πράγματι συμβαίνει, εξηγούμε ότι έχουμε τρεις γλώσσες που είτε διαφέρουν τελείως μεταξύ τους (η Ελληνική τής Μακεδονίας από τη σερβοβουλγαρική γλώσσα των Σκοπίων καθώς και από τη βουλγαρικής προελεύσεως διάλεκτο που είναι γνωστή ως Σλαβομακεδόνικα) είτε διαφέρουν μερικώς (η Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων από το βουλγαρικό ιδίωμα που μιλήθηκε - σε περιορισμένη έκταση - σε συνοριακές περιοχές τής Ελλάδος από έλληνες ομιλητές, οι οποίοι μαζί με την Ελληνική γνώριζαν - οι μεγαλύτερες ηλικίες - και τα λεγόμενα Σλαβομακεδόνικα).
* Η Ελληνική τής Μακεδονίας
Είναι η κατ' εξοχήν Μακεδονική, δηλαδή η Ελληνική που μιλούσαν οι Ελληνες τής Μακεδονίας από την αρχαιότητα και - στην εξέλιξή της - μέχρι σήμερα. Πρόκειται για τη γλώσσα τού Φιλίππου, τού Μεγάλου Αλεξάνδρου και των άλλων Ελλήνων τής αρχαίας Μακεδονίας, για μια αρχαία δηλαδή ελληνική διάλεκτο δωρικού περισσότερο χαρακτήρα2, που χρησιμοποιήθηκε κυρίως στον προφορικό λόγο, αφού στον γραπτό λόγο και στον επίσημο προφορικό λόγο υιοθετήθηκε νωρίς, για πολιτικούς λόγους, η αττική διάλεκτος στην οποία σώζονται χιλιάδες επιγραφών από τη Μακεδονία.
* Η Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων
Είναι η πρόσφατη - μέσα τού 20ού αιώνα - γλώσσα τού κράτους των Σκοπίων (το οποίο ιδρύθηκε, ως γνωστόν, επί Τίτο το 1944). Πρόκειται για μία βουλγαρική γλώσσα (ο αρχικός πληθυσμός τής περιοχής ήταν βουλγαρικός και πάντοτε οι Βούλγαροι διεκδικούσαν αυτή την περιοχή που θεωρούσαν δική τους - άλλωστε οι κάτοικοι τής περιοχής ονομάζονταν Bugari3 «Βούλγαροι»!). Η γλώσσα αυτή, με τεχνητό καθαρώς τρόπο, από ομάδα γλωσσολόγων που συγκροτήθηκε επί τούτω «εκσερβίστηκε» (!), εισήχθησαν δηλαδή σε αυτήν λεξιλόγιο και γραμματικά στοιχεία από τις γύρω περιοχές που μιλούσαν Σερβικά, ώστε να μειωθεί ο βουλγαρικός γλωσσικός χαρακτήρας της και να αποκτήσει σερβική γλωσσική μορφή, που ήταν απαίτηση τής Ενωμένης Σερβίας τού Τίτο, τής Γιουγκοσλαβικής δηλαδή Δημοκρατίας. Αρα, η γλώσσα των Σκοπίων είναι μια σερβοβουλγαρική γλώσσα4, μια τεχνητά εκσερβισμένη Βουλγαρική, που επιβλήθηκε ως επίσημη γλώσσα για προφανείς λόγους και που οι Βούλγαροι την ονόμασαν «κολισεφσκική» γλώσσα (ως επινόηση και εκτέλεση τού σκοπιανού πολιτικού Κολισέφσκι!). Από μόνοι τους οι Σκοπιανοί έδωσαν σε αυτή τη γλώσσα, τη Σερβοβουλγαρική, την παραπλανητική και ψευδώνυμη ονομασία «Μακεδονική» (!), ώστε να αποφύγουν τις βουλγαρικές διεκδικήσεις και να αποκρύψουν μαζί τη βουλγαρική προέλευση τής γλώσσας τους. Περαιτέρω, για να ιδιοποιηθούν με τον τρόπο αυτόν μιαν ονομασία (Μακεδονική) που τους προσέδιδε κύρος και ιστορικό βάθος (μέσω τής πλαστής ταύτισής τους με το ένδοξο και παγκοσμίως γνωστό όνομα τής Μακεδονίας τού Μ. Αλεξάνδρου) και, τέλος, - επειδή το θράσος τους δεν έχει όρια... (ας θυμηθούμε το αεροδρόμιο «Μ. Αλέξανδρος» των Σκοπίων (!) και τους σκοπιανούς στρατιώτες με αρχαιοελληνική ενδυμασία και σάρισα (!) που υποδέχτηκαν στα Σκόπια τον αρχηγό τής φυλής των Χούνζα στο Πακιστάν ως απογόνους τού Μ. Αλεξάνδρου (!) - για να προβούν σε πιθανές διεκδικήσεις οψέποτε θα δινόταν ευκαιρία αλλαγής των συνόρων στα Βαλκάνια. Με την ανοχή και την αβελτηρία τής επίσημης Ελληνικής Πολιτείας (μην ξεχνάμε ότι στις δεκαετίες '70 και '80 εθεωρείτο «εθνικιστικό» να μιλάς για τις παραχαράξεις των Σκοπιανών, στην εποχή δε τού Τίτο, για άλλους λόγους η αναφορά σε τέτοια θέματα εθεωρείτο ταμπού!) η ονομασία «Μακεδονία» για τα Σκόπια και «μακεδονική γλώσσα» για τη Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων διαδόθηκαν ευρύτερα και σχεδόν καθιερώθηκαν διεθνώς, δίνοντας έτσι το μοναδικό επιχείρημα που, με κάποια δόση αληθείας, υπερχρησιμοποιούν οι Σκοπιανοί.
* Τα Σλαβομακεδόνικα

Ο αυστριακός καγκελάριος Αλφρεντ Γκουζενμπάουερ δεξιά συζητεί με τον σκοπιανό πρωθυπουργό Νίκολα Γκρούεφσκι στο περιθώριο της συνάντησης κορυφής για την ασφάλεια στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Σάλτσμπουργκ στις 27 Ιουλίου 2008
Είναι μια διάλεκτος ελάχιστων ελληνοβουλγαρικών συνοριακών περιοχών, όπου ένας μικρός αριθμός Ελλήνων παράλληλα με την Ελληνική γνώριζαν (οι παλαιότεροι) και μια βουλγαρικής προελεύσεως διάλεκτο, όπως συμβαίνει ανέκαθεν και παγκοσμίως με μερικές συνοριακές ομάδες τού πληθυσμού πλείστων χωρών. Ας σημειωθεί ότι λόγω τού δίγλωσσου χαρακτήρα των ομιλητών και λόγω τής διαφορετικής βουλγαρικής διαλεκτικής προέλευσής της και, βεβαίως, λόγω τού ότι αυτή η (αποκλειστικά προφορική) διάλεκτος δεν εκσερβίστηκε, όπως η Βουλγαρική των Σκοπίων, τα Σλαβομακεδόνικα δεν ταυτίζονται με τη Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων. Τα Σκόπια, βεβαίως, με (αμερικανικής εμπνεύσεως;) Γκρουεφσκική επινόηση άρχισαν πρόσφατα να προκαλούν, ισχυριζόμενα ότι τα Σλαβομακεδόνικα είναι η ίδια δήθεν γλώσσα με την ψευδώνυμη «Μακεδονική» των Σκοπίων και άρα στην Ελλάδα υπάρχει λόγω τής γλώσσας σκοπιανή μειονότητα, που πρέπει να αναγνωρίσει η Ελλάδα!.. Πρόκειται για παρανοϊκή σύλληψη, που προσφέρεται για ευφάνταστη θεατρική παράσταση με πιθανό τίτλο «Από τον Κολισέφσκι στον Γκρούεφσκι»!
* Οι τρεις γλωσσικές παραχαράξεις
Από τη σύντομη αυτή προσέγγιση ενός πολύ μεγάλου στη σημασία του θέματος με ποικίλες προεκτάσεις (εθνικές, πολιτικές, ιστορικές, πολιτισμικές κ.ά.) φαίνονται, νομίζω, οι γλωσσικές παραχαράξεις που έχουν διαπραχθεί από πολιτικά, κυρίως, πρόσωπα μιας μικρής χώρας που δεν τη χωρίζει, στην πραγματικότητα, τίποτε από την Ελλάδα. Πρώτη γλωσσική παραχάραξη είναι εκείνη τού ονόματος των Σκοπίων, που ανεχτήκαμε - είναι αλήθεια και είναι δική μας ασυγχώρητη ιστορική ευθύνη - να ονομασθεί Μακεδονία ό,τι προηγουμένως αποκαλείτο «περιοχή τού Βαρδάρη» (Vardarska Banovina). Δεύτερη γλωσσική παραχάραξη τής Βουλγαρικής ή Σερβοβουλγαρικής γλώσσας των Σκοπίων ως Μακεδονικής (με προφανείς συνειρμικές συνδέσεις και σκόπιμες συγχύσεις με την Ελληνική τής Μακεδονίας). Τρίτη γλωσσική παραχάραξη - εξίσου απύθμενης θρασύτητας - είναι η προσπάθεια δημιουργίας σλαβομακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα με βάση τη δήθεν ταυτότητα τής γλώσσας μικρής ομάδας Ελλήνων με την ψευδώνυμη Μακεδονική των Σκοπίων και το ψευδεπίγραφο Μακεδονικό κράτος των Σκοπίων.
Η όλη υπόθεση θα ήταν για γέλια, αν είχαμε μόνο δείξει εγκαίρως στη διεθνή Κοινότητα πόσο γελοία είναι. Τώρα έχει γίνει και προκλητική και ίσως έξωθεν πολλαπλώς εκμεταλλεύσιμη καθ' εαυτήν και στις προεκτάσεις της.
1. Γ. Μπαμπινιώτη (επιστημ. εκδ.): Η γλώσσα τής Μακεδoνίας. Η αρχαία Μακεδoνική και η ψευδώνυμη γλώσσα των Σκoπίων. (Αθήνα, 1992: Ολκός), 276 σελ. [Περιλαμβάνει μελέτες των: Γ. Μπαμπινιώτη, Γ. Χατζιδάκι, Ν. Π. Ανδριώτη, Μ. Σακελλαρίου, Ι. Καλλέρη, Α. Ι. Θαβώρη, Γ. Ντελόπουλου, Α. Παναγιώτου.]
2. Γ. Μπαμπινιώτη: Η θέση τής Μακεδoνικής στις αρχαίες ελληνικές διαλέκτoυς. Περιοδικό Γλωσσoλoγία 7-8 (1989), σ. 53-69.
3. Ο μεγάλος ιταλός ινδοευρωπαϊστής γλωσσολόγος Vittore Pisani (Il Macedonico, περιοδικό Paideia 12, 1957, σ. 250) γράφει «πράγματι ο όρος μακεδονική γλώσσα [εννοεί τη γλώσσα των Σκοπίων] είναι προϊόν πολιτικής ουσιαστικά προέλευσης». Ο δε ειδικός σλαβιστής γλωσσολόγος, ο Γάλλος Αndrι Vaillant (Le probleme du Slave Macidonien περιοδικό Bulletin de la Sociitι de Linguistique de Paris 39, 1938, σ. 205), είναι αυτός που τονίζει ότι «το όνομα Bulgari είναι στην πραγματικότητα η εθνική ονομασία των Σλάβων τής Μακεδονίας, πράγμα που δείχνει πως (οι Σλάβοι τής περιοχής αυτής) υιοθέτησαν το όνομα Βούλγαροι που τους έδωσαν οι Σέρβοι».
4. Ο γερμανός γλωσσολόγος Heinz Wendt, (Sprachen 1961, σ. 285, λ. Slawische Sprachen), μιλώντας για τις σλαβικές γλώσσες, λέει: «Αν κατατάξει κανείς τις σλαβικές γλώσσες με βάση τη σημερινή τους δομή, πρέπει να θεωρήσει τη Βουλγαρική και τη Μακεδονική, [εννοεί τη γλώσσα των Σκοπίων] λόγω των εξεχουσών δομικών ιδιαιτεροτήτων τους, ως αυτοτελή ομάδα και να την αντιπαραθέσει προς όλες τις άλλες σλαβικές γλώσσες».
Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής της Γλωσσολογίας, πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τ. πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

ΣΤΑΧΤΕΣ

Ένα νέο βιβλίο από τον καλό συγγραφέα Σέργιο Γκάκα.<<ΣΤΑΧΤΕΣ>>ένα αστυνομικό, με νουάρ ατμόσφαιρα, μια μοιραία γυναίκα και δύο άντρες που για χάρη του έρωτά τους γι'αυτή την γυναίκα θα προσπαθήσουν να βρουν μαζί τον δολοφόνο της...

ΤΟ ΝΗΣΙ

Το νησί του Ανατόλιου” Μια ρωσική ταινία που αξίζει να δείτε


26 Αυγ 2008
Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Έχω 35 χρόνια να πάω στον κινηματογράφο. Νέος πήγαινα συχνά. Περισσότερο θέατρο. Μια ημέρα επισκέφθηκα έναν φίλο αγιογράφο στις Καρυές του Αγίου Όρους και μου πρότεινε να μου δείξει μια ταινία στον υπολογιστή του. Προσποιήθηκα ότι βιάζομαι, για ν' αποφύγω. Στην επιμονή του υπέκυψα και δεν μετάνιωσα.
Ήταν μια ταινία του ρώσου σκηνοθέτη P. Lounguine, που δεν τον γνώριζα καθόλου, που με καθήλωσε στο άβολο κάθισμά μου κοντά στο δίωρο. Δεν είμαι τεχνοκριτικός. Θα καταθέσω ταπεινά την ευχάριστη έκπληξη της ωραίας εντυπώσεώς μου. Σ' ένα μικρό νησί του παγωμένου βορρά της Ρωσίας είναι ένα ορθόδοξο μοναστήρι με καμιά εικοσαριά μοναχούς και την τυπική καθημερινή ζωή του. Ξεχωρίζει η μορφή του μοναχού Ανατόλιου. Ζει έξω από το μοναστήρι, σε μια καρβουναποθήκη, κάπως ιδιόρρυθμα. Οι συμμοναστές του δεν φαίνεται να τον συμπαθούν ιδιαίτερα, παρότι εργάζεται κοπιαστικά και τους θερμαίνει με το κάρβουνο. Κάποιοι επισκέπτες όμως τον συμπαθούν και θεωρώ ότι βοηθούνται από την προσευχή του. Αυτό το τελευταίο ξενίζει τους άλλους μοναχούς, που θέλουν να πιστεύουν πως μόνο αυτοί γνωρίζουν να ερμηνεύουν τον τρόπο που επιχέεται η χάρη του Θεού στους ανθρώπους. Είναι τραγικό να υπηρετείς ισόβια το Θεό της αγάπης και να μην αγαπάς αληθινά. Νομίζω πως ο σκηνοθέτης έχει συλλάβει καλά το βαθύ νόημα της Ορθοδοξίας, κάτι που σπάνια συναντάται, αν και είμαι ανενημέρωτος. Η αυτοδικαιωτική ηθική απομόνωση από την αγιότητα, που είναι πάντα ταπεινή και με πολλή αγάπη. Οι προϊστάμενοι του μοναστηριού έχουν πολλές γνώσεις, πολλά πράγματα και ο κόσμος τους τρέφει μεγάλη εκτίμηση, όμως τους λείπει η αληθινή ταπείνωση και η θυσιαστική αγάπη. Ο Ανατόλιος πλησιάζει τον Θεό γυμνός, δίχως προφυλάξεις, επιφυλάξεις, όρους και δοσοληψίες. Παρουσιάζεται ατόφιος, αυτός που είναι στην πραγματικότητα. Δίχως μάσκες, ψευτοευγένειες και χαζοκαλοσύνες. Ανυπόκριτα γνήσιος, αληθινός, μετανοημένος, με συναίσθηση της αμαρτωλότητάς τους. Ο Ανατόλιος είναι ακτήμων, ελεύθερος, ενάρετος. Κρύβει όμως την αρετή του με τη διά Χριστόν σαλότητα. Αδιαφορεί για την εκτίμηση των ανθρώπων, νοιάζεται πολύ για τη σωτηρία της ψυχής του και βοηθά τους άλλους από πραγματική αγάπη, δίχως να προσδοκά έπαινο, κέρδος, τιμή. Δεν γίνεται όμως μίζερος, παραπονιάρης και κακομοίρης. Δεν προκαλεί τον οίκτο. Η στάση του έχει μια υπέροχη σεμνότητα και γενναιότητα. Μέσα στην απέραντη μοναξιά του ο Ανατόλιος αισθάνεται ζωντανή την παρουσία του Θεού στη ζωή του και ελπίζει ακράδαντα στη συγχώρεσή του για τα μεγάλα του ανομήματα. Βαδίζει κουρασμένος και ταλαιπωρημένος δίχως τα δεκανίκια της υποστήριξης και της ψευτοπαρηγοριάς. Έχει μια αρχοντιά η ταπείνωσή του κι ένα ηρωισμό η άσκησή του. Δεν ξεγελά κανένα και δεν ξεγελιέται. Ξέρει ποιος είναι, τι κάνει και γιατί το κάνει. Τον φωτίζει ο Θεός και γίνεται άφοβος κι ελπιδοφόρος. Θα μπορούσε η Ορθοδοξία να εμπνεύσει την τέχνη. Δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει. Υπάρχει μια δυσπιστία κι επιφύλαξη των καλλιτεχνών, των λογοτεχνών και των διανοούμενων στις πηγές της ορθόδοξης πίστης. Ο καταπληκτικός Ντοστογιέφσκι των ";αδελφών Καραμαζόφ";, ο υπέροχος Παπαδιαμάντης των ωραιότατων διηγημάτων, ο Ταρκόφσκι των ταινιών με νόημα και ουσία, ο Σολωμός των κατανυκτικών στίχων έχουν από τους Νεοέλληνες λησμονηθεί. Ο ρώσος σκηνοθέτης P. Lounguine διάβασε Γεροντικά και Συναξάρια και κατάλαβε καλά τι σημαίνει ορθόδοξη πνευματικότητα. Έτσι το "νησί του" μας διδάσκει ότι άνθρωπος δεν είναι μόνο όποιος τρώει και κοιμάται, κερδίζει και εξουσιάζει. Αληθινός άνθρωπος είναι όποιος γνωρίζει να υπομένει, ν' αγαπά κι ελπίζει. Ο Ανατόλιος είναι ένας τέτοιος άνθρωπος.
Η μεγάλη ή η μικρή οθόνη μάς παρουσιάζουν συνεχώς τον αγχωμένο υπεράνθρωπο, τον εξουσιαστή, τον εξυπνάκια, τον υποκριτή, τον ανερχόμενο πατώντας επί πτωμάτων ή τον παλιάνθρωπο που αισχρολογεί, ασχημονεί, υβρίζει, ψεύδεται, απατά και κολακεύει. Σπάνια η αγιότητα στον κόσμο και δεν παρουσιάζεται πια.
Ο Ανατόλιος δεν μπορεί πλέον να είναι ήρωας καμιάς ελληνικής ταινίας.
Δεν είναι ένας διά Χριστόν σαλός της αρχαίας αγιοτρόφου ορθόδοξης παράδοσης, αλλά ένας ενοχλητικός, άξεστος, βαρύς, θεοπάλαβος καλόγερος. Κι όμως η παράδοση κρυμμένη υπάρχει και στο Άγιον Όρος και αλλού. Ευχαρίστησα τον καλό φίλο για την ευκαιρία που μου έδωσε να δω έστω κι έτσι την ωραία αυτή ταινία, που με γέμισε σκέψεις και μερικές θέλησα να μεταφέρω εδώ. Δεν ξέρω τι κατάφερα, πάντως αν σας δοθεί η ευκαιρία δείτε την ταινία αυτή και νομίζω δεν θα μετανιώσετε. Έχει κάτι να πει. Μη μείνουμε σε αυτές που δεν λένε τίποτε, μα τίποτε ...;

ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΙΔΙΟ

Εν Ελλάδι: Θρησκευτικά; Όχι ευχαριστώ! Έχω το Κοράνιο!


Γράφει ο/η Κόμα "ΚΟΙΝΩΝΙΑ"
27.08.08
Αναρωτιέται κανείς αν έχει τέλος η ανθελληνική προσπάθεια των πολιτικών της Πατρίδος μας. Αναιδώς και απροκάλυπτα
κατήργησαν ουσιαστικά το μάθημα των Θρησκευτικών κάνοντάς το μάθημα επιλογής και όχι υποχρεωτικό.

Απάλλαξαν τους μαθητές από ένα... «βάρος»(!) το οποίο δεν είχαν λόγο να σηκώνουν! Οι ίδιοι έρχονται τις ημέρες που σύσσωμος ο Ελληνισμός – και όχι μόνο – γιόρταζε την Μητέρα όλων των ανθρώπων, την Παναγία μας, και το μόνο τους μέλημα ήταν να προκηρύξουν διαγωνισμό (αρ. πρωτ. 106535/Α3)1 για την πρόσληψη 240 ιεροδιδασκάλων στις Μουφτείες της Θράκης για τη διδασκαλία του Κορανίου! Και συγκεκριμένα:

Για την Μουφτεία της Ξάνθης, 100 θέσεις:

• 14 θέσεις στην κατηγορία της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης

• 86 θέσεις στην κατηγορία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης

Για την Μουφτεία της Κομοτηνής, 100 θέσεις:

• 15 θέσεις στην κατηγορία της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης

• 85 θέσεις στην κατηγορία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης

Για την Μουφτεία του Διδυμοτείχου, 40 θέσεις:

• 11 θέσεις στην κατηγορία της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης

• 29 θέσεις στην κατηγορία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης

Γεννώνται, λοιπόν, εύλογα, κύριε Υπουργέ, κάποια ερωτήματα, στα οποία πρέπει οπωσδήποτε να απαντήσετε! Δεν έχετε δικαίωμα να μην απαντήσετε και αυτή τη φορά, αν σέβεστε έστω και ελάχιστα τον θεσμό της Δημοκρατίας, τον οποίο υποχρεούσθε να υπηρετήσετε!

-Πόσες είναι συνολικά οι οργανικές θέσεις διδασκαλίας του Κορανίου και πόσες (αν υπάρχουν) οργανικές θέσεις διδασκαλίας της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστης;

Ζητάτε 100 θέσεις για την Ξάνθη, 100 για την Κομοτηνή και 40 για το Διδυμότειχο! Αλήθεια, πόσες είναι οι αντίστοιχες θέσεις για τα Χριστιανικά Σχολεία και πόσες θέσεις καλύπτονται με τους διορισμούς;

Γιατί κ. Υπουργέ, δεν είναι και το Κοράνιο μάθημα επιλογής, όπως είναι τα θρησκευτικά; Ο ίδιος δεν συντάξατε και το προηγούμενο νομοσχέδιο; Γιατί δεν λάβατε την ίδια μέριμνα και στην περίπτωση των μουσουλμανικών σχολείων;

– Έχετε σκεφθεί πόσοι είναι ποσοστιαία οι Χριστιανοί και πόσοι οι Μουσουλμάνοι στην Πατρίδα μας; Κανείς δεν λέει να μη σεβόμαστε το δικαίωμα των Μουσουλμάνων να διδάσκουν στα παιδιά τους την θρησκεία τους.

Αυτό, που αναρωτιέται ο μέσος Έλληνας πολίτης, είναι το ποιός είναι αυτός και με ποιό δικαίωμα ουσιαστικά απαγορεύει από τους Χριστιανούς να διδάσκουν και στα δικά τους παιδιά τη θρησκεία μας;

Η δήλωσή σας, κ. Υπουργέ, προκαλεί αγανάκτηση και είναι υποτιμητική για τη νοημοσύνη όλων όσοι στα ιερά και αιματοβαμμένα χώματα των συνόρων μας, στη Ροδόπη, σας τίμησαν με την εμπιστοσύνη και την ψήφο τους. Την παραθέτω όπως την διατυπώσατε ακριβώς:

«Στο πλαίσιο μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής μειονοτικής πολιτικής, η ελληνική Πολιτεία προβαίνει στην προκήρυξη των συγκεκριμένων θέσεων δείχνοντας την ευαισθησία της στη θρησκευτική ελευθερία και τον σεβασμό της στα μειονοτικά δικαιώματα.

Η Θράκη καθημερινά αναδεικνύεται σε μια ανοιχτή δημοκρατική κοινωνία που αποτελεί πρότυπο για όλα τα κράτη της ευρύτερης περιοχής μας». Ποια είναι η «ανοιχτή δημοκρατική κοινωνία» της Θράκης; Ποιοι έχουν δικαιώματα σε αυτήν την «ανοιχτή δημοκρατική κοινωνία»; Που είναι τα δικαιώματα και η μέριμνα για τους Χριστιανούς κατοίκους της; Η θρησκευτική ελευθερία των Μουσουλμάνων σας κάνει να έχετε τέτοια μέριμνα ή το ότι τελικά στραφήκατε αλλού για ψήφους;

Μήπως δεν ξέρετε καλά πως η πολιτική τόσο της παράταξής σας όσο και η πολιτική των υπολοίπων, που απαρτίζουν το Κοινοβούλιο σήμερα, έχει εξοντώσει κάθε στοιχείο Ελληνισμού στα σύνορά μας;

Βάλατε σκοπό να φτιάξτε καινούργιους ψηφοφόρους, οι οποίοι έχουν μαζί τους κεφάλαια και δύναμη που θα σας εξασφαλίσει την επανεκλογή; Την ώρα που κλείνουν μία-μία οι επιχειρήσεις στη Θράκη, εσείς κρίνατε πως το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν πως το Κοράνιο δεν διδασκόταν επαρκώς; Την ώρα που αποβιομηχανίζεται μία περιοχή, που κάποτε ήταν κέντρο ανάπτυξης για όλα τα Βαλκάνια, η Πολιτεία φροντίζει να μην μείνει πίσω η εκμάθηση του Κορανίου;

Τι είδους ευαισθησία σας διακατέχει η οποία σέβεται τους λίγους και ταυτόχρονα αγνοεί και καταπατάει τους πολλούς; Οι άνθρωποι στα σύνορα σήμερα, έχουν την αίσθηση πως είναι ξεχασμένοι.

Η Πολιτεία τους θυμάται κάθε τέσσερα χρόνια αλλά δεν τους ξεχνά λεπτό, όσο υποσκάπτει και υπονομεύει το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους! Η Πολιτεία χρόνια τώρα αγνοεί επιδεικτικά τα πραγματικά προβλήματα των συνόρων, για ένα απλό λόγο: Η ίδια τα δημιουργεί, τα επιτρέπει και τα ανέχεται. Βλέπετε δεν είναι μικρό πράγμα να στηρίζονται ολόκληρες προεκλογικές εκστρατείες βουλευτών ή ενισχύσεις κομματικών μηχανισμών από Αραβικά και μουσουλμανικά οικονομικά συμφέροντα!
Ποιός να νοιαστεί για τους Έλληνες που διαβιούν στα σύνορα με αυτές τις συνθήκες; Όποιος δίνει χρήματα, θέλει και ανταλλάγματα!
Αλλά, κύριοι, δεν είναι δική σας η Πατρίδα για να την ανταλλάξετε! Δεν σας ανήκουν τα σύνορα για να τα ξεπουλήσετε!

Τελικά, κ. Υπουργέ πρέπει να γίνουμε μειονότητα για να σεβαστείτε την Θρησκεία μας και τις παραδόσεις μας μέσα στο ίδιο μας το κράτος; Γιατί, αν τελικά, αυτό πιστεύετε, δεν θα σας αφήσουμε να το πετύχετε! Δεν θα γίνουμε μειονότητα μέσα στην ίδια μας την Πατρίδα επειδή έτσι προστάζουν οι χορηγοί του κάθε πολιτικού της χώρας μας! Δεν γεννήθηκε ακόμα αυτός που για τα χρήματα θα θάψει μία ιστορία και ένα έθνος σαν το δικό μας!

Γιατί έχει βαθειά και ακλόνητα θεμέλια! Αυτά για τα οποία πέθαναν οι Πατέρες μας: «Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδος την ελευθερία»! Τα χρήματα των χορηγών σας, κύριοι, δεν φτάνουν!

Δεν μπορείτε να εξαγοράσετε την Πατρίδα μας! Δεν θα κουραστώ ποτέ να το λέω και να το γράφω: Είναι η πατρίδα μας και την θέλουμε πίσω!

Μανώλης Β. ΒολουδάκηςΠρόεδρος

ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ

Ο ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ , ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ
Η αγχόνη του Μαμωνά!…ΓΡΑΦΕΙ Ο: "ΠΑΠΑ ΗΛΙΑΣ ΥΦΑΝΤΗΣ"Στην αρχή του επέτρεπαν να κηρύττει παντού ελεύθερα. Γιατί πίστεψαν ότι δεν θα 'κανε τίποτε διαφορετικό απ' τους συνηθισμένους ιεροκήρυκες, που συντηρούν τα νεκροταφεία των συνειδήσεων. Έτσι ώστε να τρώνε και να παχαίνουν τα νεκροβόρα σκουλήκια της αδικίας. Αλλά διαψεύστηκαν.Γιατί ο Πατροκοσμάς (γιορτάζει αύριο 24 Αυγούστου), αντί να διανθίζει τα κηρύγματά του με υπνοφόρες τιποτολογίες, παιάνισε το εγερτήριο σάλπισμα του Ευαγγελίου. Τόσο μάλιστα εκκωφαντικά, που ο λαός, που το ενστερνίστηκε, ξύπνησε και δεν έλεγε να ξαναδώσει νυσταγμό στα βλέφαρά του.Ιδιαίτερα επαναστάτησε η συνείδησή του Πατροκοσμά, όταν διαπίστωσε αφενός την αγνότητα των ανθρώπων του λαού και αφετέρου την πονηριά, και την εκμετάλλευση των πλουσίων, των εμπόρων και των κοτζαμπάσηδων.Γεγονός που τον ανάγκασε να κηρύξει αναφανδόν την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα των δικαιωμάτων, την κατάργηση της πολυτέλειας.Χτυπούσε την αρχοντική τάξη. Κεραυνοβολούσε αμείλικτα τις καταχρήσεις, των αρχών, την πονηριά των πλουσίων και την εκμετάλλευση των εμπόρων. Kαι ακόμη στιγμάτιζε την υπουλότητα των Εβραίων...Κλειδί για την απόδραση απ' την κοινωνική αθλιότητα, για τον Πατροκοσμά, δεν μπορούσε να ήταν άλλο απ' την παιδεία. "Καλύτερα αδελφέ μου, έλεγε, να έχεις στο χωριό σου ελληνικό σχολείο, παρά βρύσες και πηγάδια. Καλύτερα τα παιδιά σας να τ' αφήσετε φτωχά και γραμματισμένα παρά πλούσια και αγράμματα".Κι έφτανε στο σημείο να συνιστά το γκρέμισμα και των εκκλησιών ακόμη, για το χτίσιμο σχολείων. Ενώ έκανε τις γυναίκες να ρίχνουν στα πόδια του ο, τι φορούσαν πολύτιμο. Και με τις πάσης φύσεως προσφορές και συνεισφορές κατόρθωσε το απίστευτο: Να ιδρύσει, μέσα σε τέτοιες συνθήκες εχθρότητας και βαρβαρότητας, περί στα 250 σχολεία, εκ των οποίων 10 σχολαρχεία.. .Από το άλλο όμως μέρος, όσο ο λόγος του φρονημάτιζε το λαό, τόσο εξόργιζε τους κοτζαμπάσηδες και τους προύχοντες, που τους στηλίτευε. Οι οποίοι μαζί με τους Εβραίους, τους αρχιερείς του Μαμωνά, παρατάχθηκαν σε θέση μάχης.Και βέβαια, προτού τον δολοφονήσουν βιολογικά, φρόντισαν να τον δολοφονήσουν ηθικά. Αφού τον παρουσίασαν ως «αντεθνικώς δρώντα». Γιατί, λέει, ξεσήκωνε το λαό εναντίον των Τούρκων. Δεδομένου ότι "έθνος" για τους πιστούς του Μαμωνά είναι όποιος τους προσφέρει τη μερίδα του λέοντος.Και ποια ήταν τα ανήθικα ηθικά τους στηρίγματα; Ποιοι άλλοι; Το δεσποταριό και το βολεμένο στα αστικά κέντρα παπαδαριό. Ολόιδιοι με κάποιους, που σήμερα του ψάλλουν ύμνους και παιάνες και διεκτραγωδούν τα παθήματά του και το μαρτύριό του απ' τους αλλοτινούς ομοϊδεάτες τους.Και βέβαια έτσι γίνεται πάντα: Αυτούς, που ζωντανούς το κατεστημένο υπονομεύει και δολοφονεί, νεκρούς τους τιμά με εξαιρετική λαμπρότητα.Χαρακτηριστικά, στο Αργυρόκαστρο ο Μητροπολίτης Δοσίθεος μαζί με τους προύχοντες τον αντιμετώπισε με εχθρότητα. Στα Γιάννενα ο Μητροπολίτης με τους Εβραίους εμπόδισαν την είσοδό του στην πόλη. Στη Ζάκυνθο ο Μητροπολίτης Κουτούβαλης υποδαύλιζε εναντίον του το αρχοντολόι, τον χαρακτήρισε "αιρετικό" και τον αφόρισε (εκκλησιαστικό επιτίμιο). Κι ακόμη στην Άρτα, την Πρέβεζα, τη Ζάκυνθο, τη Λευκάδα, την Πάργα και τη Λάρισα Ρωμιοί και Τούρκοι προύχοντες και Εβραίοι συνασπίστηκαν εναντίον του.Και σαν πρώτο μέτρο του διωγμού εναντίον του ήταν ο αποκλεισμός του από τις πόλεις. Αλλά, ενώ αυτοί τον απέκλειαν από τις πόλεις, ο λαός έτρεχε κατά χιλιάδες ξοπίσω του στην ύπαιθρο και κυριολεκτικά κρεμόταν από τα χείλη του.Πώς, λοιπόν να αντιμετωπίσουν αυτόν, που ακόμη και οι κατάσκοποι, που έστελναν να τον παρακολουθούν, εύρισκαν ότι ήταν οξυνούστατος και είχε μέγιστη παιδεία και διέθετε μέγα τάλαντο, ώστε να γίνεται πειστικότατος; Κι όταν μάλιστα τα λεγόμενά του τα επισφράγιζε με το προφητικό και θαυματουργικό του χάρισμα!Κι όσο ο κλοιός εναντίον του γινόταν ολοένα και ασφυκτικότερος, τόσο ο Πατροκοσμάς εξαπόλυε δριμύτερο κατηγορητήριο εναντίον τους. Κι όσο η καταφορά του εναντίον τους μεγάλωνε την αντίδραση τους, τόσο η συμπάθεια και η αγάπη, που 'δειχνε στον τυραννισμένο λαό, τον ανέβαζε ψηλά στη συνείδησή του.Τόσο που οι τελευταίες περιοδείες του είχαν πάρει χαρακτήρα κοινωνικής επανάστασης. Έτσι που ο κήρυκας της ευαγγελικής ηθικής δεν ήταν δυνατόν παρά να αντιμετωπισθεί ως ανατροπέας του κανιβαλικού κοινωνικού συστήματος…Και βέβαια τη χαριστική βολή η μαφία του Μαμωνά την άφησε στους, ειδικούς για τις περιπτώσεις αυτές, Εβραίους, οι οποίοι έδωσαν 50 σακούλες άσπρα στον Κουρτ Πασά. Έτσι ώστε να δώσει εντολή, μέσα στα πλαίσια της ακόρεστης απληστίας του και της ανεξέλεγκτης δικαιοδοσίας του, να τον δολοφονήσουν….Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Με τους διαφόρους πλαστογράφους της ιστορίας. Οι οποίοι την αστραποβόλα ακτινοβολία του Πατροκοσμά και του Ευαγγελίου προσπαθούν να τη συσκοτίσουν με το άπλυτο φως της πουλημένης ασημαντότητάς τους.Για να τυφλώνουν την παιδεία του λαού και τα παιδιά του και να συνεχίζουν το ληστρικό και δολοφονικό τους έργο….e-mail:papailiasyfantis@gmail.com

Ο ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ , ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ
Η αγχόνη του Μαμωνά!…ΓΡΑΦΕΙ Ο: "ΠΑΠΑ ΗΛΙΑΣ ΥΦΑΝΤΗΣ"Στην αρχή του επέτρεπαν να κηρύττει παντού ελεύθερα. Γιατί πίστεψαν ότι δεν θα 'κανε τίποτε διαφορετικό απ' τους συνηθισμένους ιεροκήρυκες, που συντηρούν τα νεκροταφεία των συνειδήσεων.

Έτσι ώστε να τρώνε και να παχαίνουν τα νεκροβόρα σκουλήκια της αδικίας. Αλλά διαψεύστηκαν.Γιατί ο Πατροκοσμάς (γιορτάζει αύριο 24 Αυγούστου), αντί να διανθίζει τα κηρύγματά του με υπνοφόρες τιποτολογίες, παιάνισε το εγερτήριο σάλπισμα του Ευαγγελίου. Τόσο μάλιστα εκκωφαντικά, που ο λαός, που το ενστερνίστηκε, ξύπνησε και δεν έλεγε να ξαναδώσει νυσταγμό στα βλέφαρά του.Ιδιαίτερα επαναστάτησε η συνείδησή του Πατροκοσμά, όταν διαπίστωσε αφενός την αγνότητα των ανθρώπων του λαού και αφετέρου την πονηριά, και την εκμετάλλευση των πλουσίων, των εμπόρων και των κοτζαμπάσηδων.Γεγονός που τον ανάγκασε να κηρύξει αναφανδόν την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα των δικαιωμάτων, την κατάργηση της πολυτέλειας.Χτυπούσε την αρχοντική τάξη. Κεραυνοβολούσε αμείλικτα τις καταχρήσεις, των αρχών, την πονηριά των πλουσίων και την εκμετάλλευση των εμπόρων. Kαι ακόμη στιγμάτιζε την υπουλότητα των Εβραίων...Κλειδί για την απόδραση απ' την κοινωνική αθλιότητα, για τον Πατροκοσμά, δεν μπορούσε να ήταν άλλο απ' την παιδεία. "Καλύτερα αδελφέ μου, έλεγε, να έχεις στο χωριό σου ελληνικό σχολείο, παρά βρύσες και πηγάδια. Καλύτερα τα παιδιά σας να τ' αφήσετε φτωχά και γραμματισμένα παρά πλούσια και αγράμματα".Κι έφτανε στο σημείο να συνιστά το γκρέμισμα και των εκκλησιών ακόμη, για το χτίσιμο σχολείων. Ενώ έκανε τις γυναίκες να ρίχνουν στα πόδια του ο, τι φορούσαν πολύτιμο. Και με τις πάσης φύσεως προσφορές και συνεισφορές κατόρθωσε το απίστευτο: Να ιδρύσει, μέσα σε τέτοιες συνθήκες εχθρότητας και βαρβαρότητας, περί στα 250 σχολεία, εκ των οποίων 10 σχολαρχεία.. .Από το άλλο όμως μέρος, όσο ο λόγος του φρονημάτιζε το λαό, τόσο εξόργιζε τους κοτζαμπάσηδες και τους προύχοντες, που τους στηλίτευε. Οι οποίοι μαζί με τους Εβραίους, τους αρχιερείς του Μαμωνά, παρατάχθηκαν σε θέση μάχης.Και βέβαια, προτού τον δολοφονήσουν βιολογικά, φρόντισαν να τον δολοφονήσουν ηθικά. Αφού τον παρουσίασαν ως «αντεθνικώς δρώντα». Γιατί, λέει, ξεσήκωνε το λαό εναντίον των Τούρκων. Δεδομένου ότι "έθνος" για τους πιστούς του Μαμωνά είναι όποιος τους προσφέρει τη μερίδα του λέοντος.Και ποια ήταν τα ανήθικα ηθικά τους στηρίγματα; Ποιοι άλλοι; Το δεσποταριό και το βολεμένο στα αστικά κέντρα παπαδαριό. Ολόιδιοι με κάποιους, που σήμερα του ψάλλουν ύμνους και παιάνες και διεκτραγωδούν τα παθήματά του και το μαρτύριό του απ' τους αλλοτινούς ομοϊδεάτες τους.Και βέβαια έτσι γίνεται πάντα: Αυτούς, που ζωντανούς το κατεστημένο υπονομεύει και δολοφονεί, νεκρούς τους τιμά με εξαιρετική λαμπρότητα.Χαρακτηριστικά, στο Αργυρόκαστρο ο Μητροπολίτης Δοσίθεος μαζί με τους προύχοντες τον αντιμετώπισε με εχθρότητα. Στα Γιάννενα ο Μητροπολίτης με τους Εβραίους εμπόδισαν την είσοδό του στην πόλη. Στη Ζάκυνθο ο Μητροπολίτης Κουτούβαλης υποδαύλιζε εναντίον του το αρχοντολόι, τον χαρακτήρισε "αιρετικό" και τον αφόρισε (εκκλησιαστικό επιτίμιο). Κι ακόμη στην Άρτα, την Πρέβεζα, τη Ζάκυνθο, τη Λευκάδα, την Πάργα και τη Λάρισα Ρωμιοί και Τούρκοι προύχοντες και Εβραίοι συνασπίστηκαν εναντίον του.Και σαν πρώτο μέτρο του διωγμού εναντίον του ήταν ο αποκλεισμός του από τις πόλεις. Αλλά, ενώ αυτοί τον απέκλειαν από τις πόλεις, ο λαός έτρεχε κατά χιλιάδες ξοπίσω του στην ύπαιθρο και κυριολεκτικά κρεμόταν από τα χείλη του.Πώς, λοιπόν να αντιμετωπίσουν αυτόν, που ακόμη και οι κατάσκοποι, που έστελναν να τον παρακολουθούν, εύρισκαν ότι ήταν οξυνούστατος και είχε μέγιστη παιδεία και διέθετε μέγα τάλαντο, ώστε να γίνεται πειστικότατος; Κι όταν μάλιστα τα λεγόμενά του τα επισφράγιζε με το προφητικό και θαυματουργικό του χάρισμα!Κι όσο ο κλοιός εναντίον του γινόταν ολοένα και ασφυκτικότερος, τόσο ο Πατροκοσμάς εξαπόλυε δριμύτερο κατηγορητήριο εναντίον τους. Κι όσο η καταφορά του εναντίον τους μεγάλωνε την αντίδραση τους, τόσο η συμπάθεια και η αγάπη, που 'δειχνε στον τυραννισμένο λαό, τον ανέβαζε ψηλά στη συνείδησή του.Τόσο που οι τελευταίες περιοδείες του είχαν πάρει χαρακτήρα κοινωνικής επανάστασης. Έτσι που ο κήρυκας της ευαγγελικής ηθικής δεν ήταν δυνατόν παρά να αντιμετωπισθεί ως ανατροπέας του κανιβαλικού κοινωνικού συστήματος…Και βέβαια τη χαριστική βολή η μαφία του Μαμωνά την άφησε στους, ειδικούς για τις περιπτώσεις αυτές, Εβραίους, οι οποίοι έδωσαν 50 σακούλες άσπρα στον Κουρτ Πασά. Έτσι ώστε να δώσει εντολή, μέσα στα πλαίσια της ακόρεστης απληστίας του και της ανεξέλεγκτης δικαιοδοσίας του, να τον δολοφονήσουν….Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Με τους διαφόρους πλαστογράφους της ιστορίας. Οι οποίοι την αστραποβόλα ακτινοβολία του Πατροκοσμά και του Ευαγγελίου προσπαθούν να τη συσκοτίσουν με το άπλυτο φως της πουλημένης ασημαντότητάς τους.Για να τυφλώνουν την παιδεία του λαού και τα παιδιά του και να συνεχίζουν το ληστρικό και δολοφονικό τους έργο….e-mail:papailiasyfantis@gmail.com

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

ΜΕΤΑΡΣΙΩΣΗ
Το πνεύμα μου, σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα,

λύνεται απόψε στο άπειρο χωρίς να βρίσκει αναπαμό.

Τις ζώνες γύρω του έσπασε και ανατινάζεται θερμό το πνεύμα μου σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα.
Σαν γαλαξίας απέραντος το σύμπαν σέρνω στο χορό.
'Hλιο τον ήλιο γκρέμισα,

θόλο το θόλο χάλασα, κι είμαι σαν μιαν απέραντη, πλατιά γαλάζια θάλασσα,

που οι στενοί πάνω μου ουρανοί

δε μου σκεπάζουν το νερό

15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Η γιορτή της Παναγίας...


Γράφει ο Δρ. Νίκος Κρεμμύδας.Στις 15 του Αυγούστου ολόκληρος ο Χριστιανικός κόσμος θα πλημμυρίση τις εκκλησιές και τα μοναστήρια, για να γιορτάση τη Μάνα της Χριστιανοσύνης, την Παναγία. Χιλιάδες πρόσωπα προσκυνητών, βουβά, χλωμά, συλλογισμένα, καταπονημένα, βασανισμένα, θα σηκώσουν ευλαβικά το βλέμμα τους ν’ ατενίσουν το χαμόγελο Εκείνης, που χύνει βάλσαμο και παρηγοριά σ’ όλων τις καρδιές. Η κατανυκτική αγάπη του λαού μας, ιδιαίτερα προς την Παναγία, η λατρεία και η αφοσίωση του Έλληνα προς την Θεοτόκο, είναι ανάλογη προς την άπειρη στοργή που ξεχειλίζει από τα μάτια Εκείνης προς όλον τον κόσμο. Και δεν χρειάζονται υψηλονόητοι και βαθυστόχαστοι θρησκευτικοί στοχασμοί για να νιώση κάποιος τη θαλπωρή της ματιάς Της, όταν σε κοιτάζη. Το γονάτισμα του απλοϊκού προσκυνητή μπροστά στην εικόνα Της είναι η πιο γνήσια μεταφυσική διάσταση της ψυχής του.Εύγλωττα εξομολογητικοί είναι οι στίχοι του Κωστή Παλαμά σε μια μύχια προσευχή του προς την Παναγία στο ποίημά του «Μυστική παράκληση», που είναι μια δραματική, καθαρά θρησκευτική έκφραση της ψυχής του:

«Δέσποινα,

κανένα φόρεμα τη γύμνια μου

δε φτάνει να σκεπάσει............................

Πρόστρεξε, Μυροφόρα,

μονάχα εσένα πίστεψα

και λάτρεψα μονάχα εσένα,

κι ως τώρα μέσ’ στα αιματοστάλαχτα

μιας οργισμένης δύσης

Δέσποινα, στήριξέ με εσύ

και μη μ’ αφήσεις.....

«Η σκέπη και του ανθρώπου εσύ,

τ’ αγγέλου εσύ και η δόξα,

με τη χαρά σου χαίρεται,

χαριτωμένη η κτίση!

Μητέρα των ανέλπιδων κι όλου του κόσμου σκέπη

,κάτω από σε και οι ανέλπιδοι κι όλος ο κόσμος ίσοι!

Μπρος στην εικόνα σου γυρτός ο κόσμος με το στόμα

τρεμουλιαστό, κρεμάμενο μόνο απ’ τόνομά σου

κι από τη σκέψη σου,

Κυρά,

κι από τ’ανάβλεμμά σου,

μ’ ένα τροπάρι μυστικό,

με μια πνιχτή μουρμούρα

δυό απέραντα μονόλογα

: Χαίρε Χαριτωμένη!...» .................................

Στα κάστρασ' ανιστόρησα

οδηγήτρια

και στ' αδυσώπητοτο κρίμα

/ απάνουσε ξανάδα

γρηγορούσα...

Χ. Χ.

ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

Μία μαρτυρία ως αντίδωρο για τον Αγιασμένο Γέροντα και για όλους εμάς για να χαιρόμαστε που θα ζήσουμε αν θέλει ο Θεός κάποτε μαζί Του...

ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ
“Δεκατέσσερα χρόνια κοντά του” *
του Γεωργίου Παπαζάχου (Επ. Καθηγητής Καρδιολογίας)

“Γράφω αυτη την επιστολή από μιά εσωτερική πίεση να μιλήσω για τον Γέροντα Πορφύριο, που κοιμήθηκε πρίν από 40 μέρες. Έζησα τόσα γεγονότα 14 χρόνια κοντά του, σάν ένας από τούς γιατρούς του, που δεν πρέπει να το κρύψω από τούς αδελφούς μου. Θά διηγηθώ μερικά περιστατικά, που παρουσιάζουν το Γέροντα σάν άρρωστο και σάν γιατρό. Συγχωρέστε μου τα προσωπικά στοιχεία, που αν αφαιρεθούν αλλοιώνουν τα γεγονότα. Ασφαλώς, άλλοι έζησαν άλλες συγκινήσεις κοντά του. Καί δεν πρέπει να χαθούν, γιατί αποτελούν σημάδια της αγίας βιοτής του, αποδείξεις της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος στή ζωή μας και υποθήκες για ολόκληρη τή γενιά μας.

Ο Γέροντας και η αρρώστια του
Ήταν πραγματικά άρρωστος. Μέ πλήθος αρρώστιες επάνω του. Τά περισσότερα συστήματα έπασχαν. Προσωπικά διεπίστωσα: έμφραγμα μυοκαρδίου (προσθιοδιαφραγματικό με πλαγία ισχαιμία), χρονία νεφρική ανεπάρκεια, έλκος δωδεκαδακτύλου (με επανειλημμένες γαστρορραγίες), χειρουργηθείς καταρράκτης (με αποβολή του φακού και τύφλωση), έρπης ζωστήρ στο πρόσωπο, σταφυλοκοκκική δερματίτιδα στο χέρι, βουβωνοκήλη (με συχνή περίσφιγξη), χρονία βρογχίτιδα, αδένωμα της υποφύσεως στο κρανίο.
Καί η υπομονή του ιώβειος. Όταν είχε τον έρπητα σε έξαρση και όλο το δεξιό του πρόσωπο (τριχωτό κεφαλής, παρειά, αυτί, σαγόνι) ήταν μιά ανοιχτή πληγή, τον ερώτησα πόσο έντονο πόνο αισθάνεται’ μού απάντησε: “Σάν να ακουμπάω το δεξί μου μάγουλο σε τηγάνι με ζεματιστό λάδι”. Καί ήταν απόλυτα ήρεμος. Δέν άφηνε ούτε υποψίες ότι υποφέρει, ούτε ένα βογγητό.
Πολλές φορές, ενώ βρισκόμουν στο κελλί του και κουβεντιάζαμε, συνέβαινε περίσφιγξη της βουβωνοκήλης του, πάντα επώδυνη. Δέν ζητούσε βοήθεια. Αγωνιζόταν να την ανατάξη μόνος του κάτω από τις κουβέρτες του.. Κανείς δέ μιλούσε, ενώ από τα χείλη του ακουγόταν ψιθυριστά, με μιά ανεπανάληπτη γαλήνη, το “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησέ μας”.
Μερικοί τον παρεξήγησαν κάποτε που φίλησαν το χέρι του καλυμμένο με μιά γάζα, νομίζοντας ότι σιχαίνεται. Ήταν η εποχή που εμείς το καλύψαμε, γιατί είχε την σταφυλοκοκκική δερματίτιδα και ήταν ολόκληρο εξελκωμένο.
Αλλ’ η κουβέντα μας ένα βράδυ, μετά την καρδιολογική εξέταση και το τυπικό ηλεκτροκαρδιογράφημα, με συνεκλόνισε. Ούτε φαντάσθηκα ποτέ ότι θα μπορούσε ένας άνθρωπος να αντιμετωπίση έτσι την αρρώστια του. Μού είπε: “Θά σού εξομολογηθώ κάτι, αλλά να μείνη μυστικό. Έχω καρκίνο στην υπόφυση. Ήδη αισθάνομαι τή γλώσσα μου μεγαλωμένη και δεν γυρίζει καλά μέσα στή στοματική κοιλότητα”. Ύστερα μού ανέλυσε ιατρικά και σωστά τή λειτουργία των ενδοκρινών αδένων και κατέληξε: “Πρέπει να ξέρης ότι, όταν ήμουν καλογεράκος -ίσως 16 χρονών- στο Άγιο Όρος αισθανόμουνα τόσο ευτυχισμένος, ιδίως μετά τή Θεία Κοινωνία, ώστε έβγαινα στο δάσος και με δάκρυα φώναζα: Δόξα Σοι, Κύριε! Ήρθες ολόκληρος μέσα μου’ σε μένα τον αμαρτωλό’ Εσύ ο Χριστός μου, που σταυρώθηκες και πόνεσες για μένα και σήκωσες τις αμαρτίες μου. Κι εγώ τί κάνω για σένα; Ποιόν πόνο υποφέρω για σένα; Κύριε, στείλε μου έναν καρκίνο! Χριστέ μου, χάρισέ μου έναν καρκίνο, να υποφέρω και γώ μαζί Σου! Αυτή την προσευχή την έκανα συνέχεια και μετά το εξομολογήθηκα στόυς Γεροντάδες μου. Εκείνοι μού σύστησαν να μήν την επαναλάβω, γιατί εκπειράζω τον Θεό. Ξέρει εκείνος τί θα κάνη. Δέν την ξανάκανα αυτή την προσευχή. Αλλά τώρα, Γιωργάκη μου, μού τον έστειλε τον καρκίνο! Καταλαβαίνεις την ευεργεσία; Έστω και αργά, θα υποφέρω λίγο μαζί Του”. Έμεινα ενεός. Πρώτη φορά στην ιατρική σταδιοδρομία μου άκουγα τή φράση: “Δόξα τώ Θεώ, έχω καρκίνο!”. Είχα ξεχάσει ότι μπροστά μου δεν βρισκόταν άνθρωπος κοινός’ ήταν ο Γέροντας Πορφύριος.
Ωστόσο ποτέ δεν αρνήθηκε την ιατρική βοήθεια των πολλών γιατρών-πνευματικών του παιδιών. Μάλιστα μιά μέρα τον ερώτησα: “Γιατί πολλοί πνευματικοί άνθρωποι, κυρίως μοναχοί, αρνούνται την ιατρική βοήθεια, πιστεύοντας ότι θα τούς βοηθήση κατ’ ευθείαν η Παναγία;”. Μού απάντησε: “Είναι εγωϊσμός -πονηρή ενέργεια- να νομίζης ότι ο Θεός θα κάνη, κατ’ εξαίρεση από τούς πολλούς, θαυματουργική επέμβαση για σένα. Ο Θεός κάνει θαύματα και τώρα, αλλά εσύ δεν πρέπει να το προσδοκάς για σένα. Είναι εγωϊστική εξαίρεση. Άλλωστε και μέσω των γιατρών ο ίδιος ο Θεός ενεργεί. “Ιατρούς και φάρμακα Κύριος έδωκεν”, λέει η Αγία Γραφή”.
Δεχόταν δέ μόνο την κλασσική ιατρική, πολλά κεφάλαια της οποίας γνώριζε άριστα. Μέ την εμπειρία του από τη μακρά θητεία στην Πολυκλινική Αθηνών και με το θεϊκό “χάρισμά” του έβλεπε βαθύτερα την αρρώστια και πολλές φορές μάς στρίμωχνε με σαφώς επιστημονικές ερωτήσεις.
Ο Γέροντας θεραπεύει
Ειδικότητά του η “τηλε-διαγνωστική”! Έβλεπε με καταπληκτική ακρίβεια αλλαγές στον εαυτό του και σε άλλους’ συχνά και στούς γιατρούς του.
Ο ίδιος μού διηγήθηκε ότι διέγνωσε υπογοναδισμό σε έναν νέο μόνο κοιτάζοντάς τον, κάταγμα σπονδύλου σε μιά μοναχή που βρισκόταν σε άλλη πόλη. Είναι ίσως χιλιάδες αυτοί που δέχθηκαν τή διαγνωστική του ενέργεια και επιβεβαιώθηκε η νόσος αργότερα και επιστημονικά.
Εδώ θα αναφέρω μιά αυτοδιάγνωσή του. Διεπίστωσε μεταβολές στο ηλεκτροκαρδιογράφημά του, χωρίς καρδιογράφο. Ένα βράδυ μού τηλεφώνησε ανήσυχος: “Έλα, έστω και αργά, και θα δής αλλοιώσεις στο καρδιογράφημα. Πονάω σήμερα, πολλές φορές, και ο πόνος είναι στηθαγχικός”. Διαπίστωσα πράγματι ισχαιμικές μεταβολές (στις απαγωγές v3-v6) και τον ρώτησα σε ποιό stress βρέθηκε σήμερα. Άρχισε να κλαίη και με διακοπές να μού περιγράφη λεπτομερώς σκηνές από τις οδομαχίες στή Ρουμανία. Ήταν η ημέρα της εξεγέρσεως του λαού κατά του Τσαουσέσκου και με το “χάρισμά” του έβλεπε τούς πυροβολισμούς και τούς θανάτους στις πλατείες, όπως τις δημοσίευσαν οι εφημερίδες τις επόμενες ημέρες. Συνέχισε να κλαίη και τον παρεκάλεσα να ζητήση από τον Θεό να του αφαιρέση για λίγο αυτή την “όραση”. Η καρδιά του βρισκόταν σε κίνδυνο από την ένταση. Θά μπορούσε να κάνη επέκταση του εμφράγματός του. Στήν ίδια ένταση βρισκόμουν κι εγώ, βλέποντας την ευαισθησία της “άλλης” καρδιάς ενός αγίου. Έκρυψα τα μάτια μου με το καρδιογράφημα και σκεφτόμουν: Τί σημασία έχουν, Γέροντα, για σένα τα νιτρώδη αντιστηθαγχικά φάρμακα που ετοιμάζομαι να σού δώσω; Εσύ δεν είσαι εκ του κόσμου τούτου. Η καρδιά σου χτυπά στον Ωρωπό και ζή στην Ρουμανία. Στό ηλεκτροκαρδιογράφημα η καρδιά φαίνεται με ισχαιμική “κατάσπαση” του Sε διαστήματος, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκεται σε μεγάλη “ανάσπαση” προς τον ουρανό. Έφυγα αργά με τον τρόμο ότι είδα λίγο από το φώς ενός αγίου.
Εγώ πήγαινα στο κελλί του σάν διαγνώστης γιατρός, αλλά πολλές οι φορές που εκείνος έκανε διαγνώσεις για μένα. Θά αναφέρω δύο: Είχα χειρουργηθή από τον καθηγητή κ. Βασ. Γολεμάτη (δύο βουβωνοκήλες ταυτόχρονα) και ενώ ήμουν στή φάση της αναρρώσεως, πήγαμε με τή γυναίκα μου στον Ωρωπό. Δέν ξέρω αν είχε μάθει από φίλους ότι ήμουν χειρουργημένος, αλλά μόλις μπήκαμε με κοίταξε επίμονα για πολλή ώρα στην κοιλιά και μού είπε: “Βλέπω ότι δεξιά έγινε καλή εγχείρηση, αλλά αριστερά αριστοτεχνική’ γιατί περιποιήθηκε τόσο εκεί;”. Η γυναίκα μου μού έκανε νόημα: “Τί λέει ο Γέροντας;”. Δέν είχα πεί ούτε σε εκείνη ούτε σε άλλον ότι ο χειρουργός είχε εφαρμόσει την μέθοδο Soudaice αριστερά, επειδή ήταν μεγάλη. Ο Γέροντας το “είδε”.
Τόν Δεκέμβριο του 1990 ήμουν στο κρεβάτι με την πολλοστή γαστρορραγία μου. Σέ κάποια στιγμή έντονου προβληματισμού μου αν πρέπη να χειρουργηθώ ή όχι, χτύπησε το τηλέφωνο. Μεταφέρω αυτούσια τα λόγια του Γέροντα: “Αυτές τις μέρες σε επισκέπτομαι συχνά και με το “χάρισμα”, που μού έδωσε ο Θεός ενεργώ θεραπευτικά. Ποτέ δεν είχα μπεί στο σπίτι σου τόσες πολλές φορές σε λίγες μέρες.....Κάτι μού λέει να μήν το χειρουργήσης τώρα, αλλά να αλλάξης τρόπο ζωής, να χαλαρώσης. Άφησε το χειρουργείο να το σκεφθούμε αργότερα. Τί κάνω εγώ τώρα το γιατρό στο γιατρό; (γελάει). Νά ξεκουράζεσαι περισσότερο, γιατί σε αγαπάει ο κόσμος. Μού έφαγες τή δόξα (γελάει)”. Φαντάζεσθε πώς ένοιωσα κάτω από αυτή την προστατευτική του παρουσία!
Αγαπούσε τόσο πολύ όλους τούς ανθρώπους που τον πλησίαζαν και, φυσικά, και τούς γιατρούς του, ώστε να ενεργοποιή για μάς το θεραπευτικό χάρισμά του. Όσοι τον πλησίαζαν ανεπιτήδευτα έχουν παρόμοιες εμπειρίες. Πολλές φορές έπαιρνα μαζί μου φιλικά ή συγγενικά πρόσωπα, που εξεπλήσσονταν, όταν άρχιζε να μιλάη για το πρόβλημά τους, χωρίς εγώ να τον ενημερώσω εκ των προτέρων. Κάποια κυρία, φεύγοντας, ήθελε να δώσω όρκο ότι δεν του μίλησα για κείνη πρίν πάμε στον Ωρωπό.
Τό χάρισμά του τον έκανε περισσότερο ευαίσθητο απέναντι στον ανθρώπινο πόνο. Ένα σούρουπο διέκοψαν την καρδιολογική εξέταση οι μοναχές, γιατί έξω είχαν συγκεντρωθεί πολλοί άνθρωποι και περίμεναν να πάρουν την ευχή του πρίν νυχτώση. Βγήκα έξω από το κελλί και οι επισκέπτες φίλησαν απλώς το χέρι του. Ήταν κουρασμένος και δέ μίλησε σε κανέναν. Η τελευταία κυρία βγήκε κλαίγοντας. Όταν ξαναμπήκα βρήκα τον Γέροντα να κλαίη. “Αυτά παθαίνω πάντα, μού είπε. Είδα τώρα αυτή τή μητέρα να τή δέρνη αύριο ο ναρκομανής γιός της, για να του δώση χρήματα. Καί η καημένη ασφαλώς θα σκανδαλίστηκε που έχει τέτοιο πρόβλημα και έφυγε χωρίς βοήθεια... Τί μπορείς εσύ να κάνης , φτωχέ Πορφύριε... Κύριε Ιησού...”. Καί επανέλαβε πολλές φορές ψιθυριστά τή λέξη “Ιησού”.
Ήταν τόσο απλός και γλυκός άνθρωπος, ώστε να μή κωλύεσαι να του απευθύνης οποιαδήποτε ανόητη ερώτηση. Έτσι μιά μέρα τον προκάλεσα αδιάκριτα: “Πώς ξέρεις, Γέροντα, ότι αυτό το προορατικό σου χάρισμα είναι από τον Θεό και όχι από τον Διάβολο;”. Γέλασε καλοκάγαθα και μού είπε: “Τό δοκίμασα. Είναι εκ Θεού, γιατί δεν λανθάνει. Νά σού δώσω παράδειγμα; Η νεωκόρος στην Πολυκλινική πόναγε στο δεξιό άνω γομφίο και κράταγε το δεξιό μάγουλό της. Τής είπα ότι είναι χαλασμένος ο αριστερός γομφίος. Εκείνη επέμενε, αλλά όταν γύρισε από τον οδοντίατρο μού είπε ενθουσιασμένη ότι είχα δίκαιο. Στήν ακτινογραφία η βλάβη ήταν αριστερά, αλλά αισθανόταν τον πόνο δεξιά, επειδή ήταν στο ίδιο νευροτόμιο. Άν, λοιπόν, ήταν από τον πονηρό, αυτή η προόραση θα βασιζόταν στο αίσθημα του ασθενούς και θά’ βγαινε λανθασμένη. Τού Θεού η ενέργεια δεν σφάλλει”.
Ο Γέροντας σάν γιατρός μου δεν “έβλεπε” μόνο τις σωματικές μου ασθένειες. Φρόντιζε και για τις πολλές πνευματικές ατέλειές μου. Προσπάθειά του να βρώ την ταπείνωση. Ένα απόγευμα μού τηλεφώνησε στο ιατρείο, ακριβώς μετά την υπερβολική εκδήλωση αγάπης ενός ζεύγους ασθενών μου που περιποιήθηκα. Μεταφέρω τα λόγια του: “Γιωργάκη, είμαι ο Γέροντας. Εμείς οι δυό θα πάμε μαζί στην κόλαση. Θά ακούσουμε: Άφρον, άφρον, ταύτη τή νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σού...Τά αγαθά σου εν τή ζωή σου απήλαυσες, ά δέ ητοίμασας τίνι έσται;”. Τόν διέκοψα: “Τί απολαύσαμε, Γέροντα, σ’ αυτή τή ζωή; Τό σαράβαλο αυτοκίνητο, το άδειο βιβλιάριο ή τον ανύπαρκτο ύπνο μας;”. Απάντησε απότομα: “Τί είναι αυτά που λές; Δέ σού λέει ο κόσμος: Τί καλός γιατρός που είσαι; Μάς αγαπάς, μάς φροντίζεις, δέ μάς γδέρνεις. Καί σύ τα αποδέχεσαι, τα χάφτεις. Έ! Τόν έχασες το μισθό σου. Τό ίδιο παθαίνω και εγώ. Μού λένε πώς έχω “χαρίσματα”, πώς μπορώ να τούς ακουμπήσω και να κάνω θαύματα, πώς είμαι άγιος. Καί τα χάφτω, ο ανόητος και αδύναμος. Έ! Γι’ αυτό σού είπα ότι μαζί θα πάμε στην κόλαση!”. “Άν είναι να πάμε μαζί”, του απάντησα, “πάμε και στην κόλαση!”. Κι εκείνος έκλεισε το τηλέφωνο, λέγοντας: “Εγώ σού μιλάω σοβαρά και σύ πάντα αστειεύεσαι. Καλή μετάνοια και στούς δυό μας”.
Άλλη μέρα ήμουν βαρύθυμος, σκεπτόμενος ότι έφυγαν τα περισσότερα χρόνια μου άκαρπα μέσα από άχρηστες καθημερινές λεπτομέρειες. Τηλεφώνησε ο Γέροντας και με αναπτέρωσε με δυό-τρείς φράσεις του: “Άκουσες ποτέ, γιατρέ, το “ου μή γεύσονται θανάτου”; Μπορούμε, αν θέλουμε, να αποφύγουμε την πεθαμενίλα. Αρκεί να αγαπήσουμε τον Χριστό. Καί σύ “εξ όλης της καρδίας σου”, κύριε καρδιολόγε” (γελάει).
Ο Γέροντας δεν ήταν μόνο γιατρός. Ήταν και κτηνίατρος. Αγαπούσε τα ζώα. Εξημέρωσε επιθετικούς παπαγάλους και τούς έμαθε την Ευχή. Εξεπλάγην όταν άκουσα μέσα στο κελλί τον παπαγάλο να επαναλαμβάνη την ευχή. “Είναι πιό πνευματικός από μένα”, είπε. “Εγώ αποκάμνω και κοιμούμαι, αλλ’ αυτός αγρυπνεί”. Τελευταία προσπαθούσε να εξημερώση έναν αετό. Κάποιο Σαββατοκύριακο, στή βόρειο Εύβοια που ησύχαζε, συνέβη το εξής, που μού διηγήθηκε ο ίδιος: “Μιά τσομπάνισσα παρακάλεσε να διαβάσω μιά ευχή στο κοπάδι της, γιατί αρρώσταιναν τα γίδια της. Συμφώνησα και έφεραν όλο το κοπάδι κοντά στο εκκλησάκι που έμενα. Στάθηκα μπροστά στο κοπάδι, σήκωσα τα χέρια μου ψηλά και είπα διάφορες προσευχές από ψαλμικούς στίχους που αναφέρονται στην κτίση. Επικρατούσε απόλυτη σιωπή στα ζώα. Κανένα δεν κουνιόταν. Ύστερα κατέβασα τα χέρια μου και ο τράγος κινήθηκε μόνος του. Ήρθε κοντά, μού φίλησε το χέρι και υποχώρησε ήρεμα... Τά λέω σωστά Πηνελόπη;” φώναξε στην ανηψιά του, που στεκόταν πιό πέρα. “Ναί, Γέροντα. Ακριβώς έτσι έγιναν. Εγώ ήμουν εκεί”.
Κάθε φορά που πήγαινα στον π. Πορφύριο με συνείχε φόβος μήπως αυτή είναι η τελευταία φορά που τον εξετάζω. Έτσι φρόντιζα να κάνω ψηλάφηση καρδιακής ώσεως και καρωτίδων για αρκετή ώρα, με την βεβαιότητα ότι ψηλαφώ το σώμα ενός αυριανού αγίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Όταν έπαιρνα το χέρι μου από το προκάρδιο επανελάμβανε το “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε τον κόσμο σου”. Πόσα να οφείλη άραγε αυτός ο κόσμος, η γενιά μας, σ’ αυτές τις προσευχές του Γέροντα Πορφυρίου! Καί πόσα του οφείλω εγώ προσωπικά!
Φεύγοντας, έσκυβα να πάρω την ευχή του και άλλοτε μού έδινε χαστούκι (ήταν η άκρα εκδήλωση της χαράς του) ή άλλοτε έσφιγγε το κεφάλι μου στα δυό του χέρια, λέγοντας την ευχή (ήταν το δικό του ηλεκτροεγκεφαλογράφημα).
Τώρα εξηγώ γιατί ο Θεός φύτεψε μέσα μου την επιθυμία να σπουδάσω ιατρική σε μεγάλη ηλικία και να γίνω καρδιολόγος. Ήθελε να γνωρίσω και να ψηλαφήσω από κοντά τον απλό, προσηνή και χαρισματικό άγιο Γέροντα Πορφύριο Μπαϊρακτάρη.
Κάποια μέρα μού είπε: “Όταν θα φύγω θα είμαι πιό κοντά σας. Μετά θάνατον καταργούνται οι αποστάσεις”. Ελπίζω τώρα να μπαίνη ευκολότερα στα σπίτια μας και στις καρδιές μας.
* (αναδημοσίευση από το περιοδικό “Σύναξη”)

Βαθμίδες

1.

Ήτανε όλο το πρωί σημαιοστολισμένο

και τραγουδούσα.

Ολοένα έρχονται πια σαν από ανώτατο δικαστήριο φωνές. Ψάχνω μάταια να βρω την αίθουσα πρέπει να μιλήσω σε τόσους φίλους με τα αιώνια τώρα μάτια. Κινείται ο δρόμος προς το μεσημέρι. 2. Αν είδατε τη μοναξιά ποτέ πίσω απ' το τζάμι να σας απειλεί μ' ένα μαχαίρι σιωπή που αργά θα σχίσει το δικό σας στήθος όπως φάντασμα την πόρτα περνά με γελαστά τα εξογκωμένα μήλα και να στέκει- θα με αγαπήσετε, είναι γυμνό σαρώθηκε αυτό το μεσημέρι. 3. Όλα κοστίζουν ένα παίξιμο. Πάρε μαζί σου τον έρωτα κ' εκείνα τα όνειρα έλα στην κάτω γειτονιά και πες: Κορόνα γράμματα εκεί που χάνεται η ψυχή να βυθιστείς. Θέλω ν' ακούσεις το μεγάλο μυστικό για πάντα πέφτει ο καρπός απ' το δέντρο. Εντούτοις εκεί που χάνεται ο δρόμος να τραβήξεις. Ό,τι να σε καλέσει δεν είναι για επιστροφή τα δάκρυα κι ο πόνος κοφτερός είναι μέσ' στο παιχνίδι. Όποιες φωνές ακούσεις μη σε παρασύρουν σφάξε τη μια ομορφιά να πιεί το αίμα η άλλη. Κορόνα γράμματα να παίξεις τις ώρες και τα χρόνια μόνος με τον έρημο αντίπαλο.

ΝΕΟΣ... ΧΑΡΙΤΟΣ

Για τους φαν του Πέτρου Μάρκαρη και του αστυνόμου Χαρίτου, η ολοκαίνουργια περιπέτεια του <<Παλιά πολύ παλιά>>, όπου η δράση μεταφέρεται στην Κωνσταντινούπολη..........μην το χάσετε...εξαιρετικό...

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΜΠΡΑΒΟ στην δικαιοσύνη, ΜΠΡΑΒΟ στους δικαστές που δεν κόλλησαν να καταδικάσουν ένα απ΄τα πολλά μιάσματα της εκκλησίας τον ΜΠΕΖΕΝΙΤΗ.Κάτι που ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν μπόρεσε η να κάνει η ίδια η εκκλησία μας.

Όχι πως θα μείνει ΄μέσα στη φυλακή, αλλά έτσι για την δικαιοσύνη..........

Αρρώστησε βαριά ο Μπεζενίτης;
.
Από τον Παναγιώτη Μιχαλόπουλοhttp://natapoume.pblogs.gr/,Αρρώστησε βαριά, στον Κορυδαλλό ο Παντελεήμων Μπεζενίτης;Γράφει η Μαρία Αντωνιαδου (BHMA) : «Τα επόμενα εικοσιτετράωρα οι δικηγόροι του αναμένεται να καταθέσουν αίτημα αποφυλάκισής του για λόγους υγείας.»Από τι αρρώστησε;Στερητικό σύνδρομο μήπως;Του λείπουν αγοράκια;

STEVE Mc QUEEN

Βλέποντας με τα παιδιά μου παλιές ταινίες, ξαναανακαλύπτω καταπληκτικούς ηθοποιούς που έφεραν με το παιξιμό τους νέες ιδέες στο σινεμά.

Ένας απαυτούς ήταν και ο STEVE Mc QUEEN, δείτε πάλι το bullitt ή τον πεταλούδα και θα ευχαριστηθείτε τον πιο cool τύπο του αμερικάνικου σινεμά.

FAME FATALE

Το νέο μυθιστόρημα του Αρη Σφακιανάκη, μας μιλά για την μοιραία γυναίκα , το όνειρο κάθε αρσενικού. Η γυναίκα που κυριολεκτικά <<καταβροχθίζει>>τον άνδρα και αποτελεί την κινητήριο δύναμη της ιστορίας, αθέατη, αλλά υπάρχουσα.

ΓΑΜΟΙ ΟΜΟΦΥΛΩΝ...

Ετσι για τον δήμαρχο τήλου......και στα παιδιά του να χαρεί τέτοιες χαρές απ τους γάμους??? που τέλεσε....ο άφρων.....

Δήμαρχε με αγάπη απ τα μωρά που δεν θα γεννηθούν απο τέτοιους γονείς.........

πεντε ποιηματα μες στο σκοταδι

Γυρίζει μόνος

στα χείλη του παντάνασσα σιωπή

συνέχεια των πουλιών τα μαλλιά του.

Ωχρός

με βουλιαγμένα όνειρα κι ανέγγιχτος

νερό τρεχάμενο στα ρείθρα, ωχρός

έλληνας.

Πάντα ο δρόμος μέσ' στα μάτια του

κ' η λάμψη απ' τη φωτιά

που καταλύει

τη νύχτα.

Γυρίζει μόνος

στα χέρια του κλαδί από ελιά

γεμάτος πόνο χάνεται στα δειλινά

αισθάνεταιπως όλα χάθηκαν.

Mην του μιλάτε είναι άνεργος

τα χέρια στις τσέπες του

σαν δυο χειροβομβίδες.

Mην του μιλάτε δε μιλούν στους καθρέφτες.

Άνθη της λεμονιάς

λουλούδια του ανέμου

στεφάνωσέ τον Άνοιξη

τον κλώθει ο θάνατος.

ΕΝΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Άγνωστες πτυχές από τη ζωή, τη δράση και τις συνήθειες του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου
Ο Καλόγερος που ηρέμησε την Εκκλησία
Αφιέρωμα στον Αρχιεπίσκοπο από την εφημερίδα "Παρασκήνιο" του Σπύρου Καρατζαφέρη που κυκλοφορεί σήμερα στα περίπτερα
Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου η Μητρόπολη Αθηνών “έλαμπε”. Στολισμοί, προετοιμασίες για την Ανάσταση, μπάντες, αστυνομία και συνωστισμός συνέθεταν το “σκηνικό” της βραδιάς. Είχαν ήδη αρχίσει οι αφίξεις των εκπροσώπων της κυβέρνησης, των κομμάτων και των λοιπών αρχών του τόπου,ενώ πλήθος πιστών βρισκόταν ήδη εντός του ναού. Την ίδια ώρα μια μικρή ομάδα πιστών επέλεγε να παρακολουθήσει την Αναστάσιμη λειτουργία μακρυά από τη “λάμψη” των επισήμων και το θόρυβο των κροτίδων και των βεγγαλικών, σε ένα μικρό μοναστήρι στο Κλειδί. Ένα πραγματικό ησυχαστήριο. Ξαφνικά το κατανυκτικό κλίμα διέκοψε μια ασυνήθιστη, για τα δεδομένα της Μονής, “κινητικότητα”. Τέτοια που ακόμα και οι μοναχές φάνηκε να αιφνιδιάζονται. Τότε εισήλθε εντός του Ναού ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Χωρίς να έχει ειδοποιήσει, χωρίς κανένας να το γνωρίζει, χωρίς να έχει οργανωθεί υποδοχή, προσήλθε σαν ένας απλός... μοναχός και όχι σαν προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας. Μετά το Χριστός Ανέστη φρόντισε μάλιστα να μιλήσει με όλους τους πιστούς που βρέθηκαν εκεί. Οι άνθρωποι έκπληκτοι από την απλότητα και την ευγένεια του Ιερώνυμου δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι είχαν κάνει ανάσταση με τον Αρχιεπίσκοπο!
Αυτό το περιστατικό είναι ενδεικτικό της στάσης ζωής του νέου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου. Δεν του αρέσουν οι πολλές επισημότητες, ούτε τα πολλά λόγια. Προτιμά να διδάσκει με τη συμπεριφορά και τη στάση του. Επιλέγει να ακούει τον άλλο και όχι να του κάνει κήρυγμα. Αποστρέφεται το “θέατρο” και τους “Θεατρινισμούς” και επιλέγει συνήθως να κάνει αυτό που αισθάνεται και όχι αυτό που επιβάλλεται. Όχι μόνο δεν επιδιώκει τη δημοσιότητα αλλά μάλλον την αποφεύγει με κάθε τρόπο.
Ξημερώματα στην Ομόνοια
Χαρακτηριστικό αυτής της συμπεριφοράς είναι το εξής περιστατικό: πριν λίγες μέρες αποφάσισε στις 5 το πρωί, μόνο με τον οδηγό του και χωρίς αστυνομική συνοδεία να επισκεφθεί την περιοχή της Ομόνοιας για να δει την τραγική κατάσταση που βιώνουν οι άστεγοι και οι χρήστες ναρκωτικών. Σε κανένα δεν το ανακοίνωσε και δεν το “διαφήμισε” στους δημοσιογράφους. Το έκανε για να έχει μια προσωπική εικόνα της κατάστασης. Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούσε και στη Λιβαδειά όπου φιλοξενούσε ακόμα και σε Γηροκομεία της Μητρόπολης, τοξικομανείς τους οποίους προμήθευε εισιτήρια και ... τσιγάρα , προκειμένου να μεταβούν στην Αθήνα για να επισκεφθούν κάποιο Κέντρο Απεξάρτησης. Δεκάδες χρήστες σώθηκαν όταν με δική του πρωτοβουλία δημιουργήθηκε μονάδα του ΟΚΑΝΑ στο νοσοκομείο Λιβαδειάς.
Οι άνθρωποι αυτοί ξέρουν ότι αν σήμερα ζουν, το οφείλουν στον ταπεινό Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Όμως πολλοί άλλοι, φτωχοί άνθρωποι, από την περιοχή της Βοιωτίας δεν ξέρουν ότι τα χρήματα που βρήκαν ένα πρωί κάτω από την πόρτα τους ,σε έναν ανώνυμο φάκελο, τα είχε αφήσει εκεί, μυστικά, ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος το προηγούμενο βράδυ ...
Το σπίτι του πάντα ανοιχτό για όλους
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, κατά κόσμον Ιωάννης Λιάπης, γεννήθηκε το 1938 στα Οινόφυτα στο σπίτι που διέμενε τις μέρες που ανάρρωνε από το πρόσφατο ατύχημα στο πόδι του. Τις ημέρες εκείνες μπορούσε να τον επισκεφθεί ο καθένας. Ο Αρχιεπίσκοπος όταν ήταν καλύτερα καθόταν στο γεμάτο από λουλούδια μπαλκόνι του. Η εξώπορτα ήταν πάντα ανοιχτή και μόνο ένας αστυνομικός, ο Δημήτρης, ουσιαστικά υποδεχόταν τους επισκέπτες σαν να ήταν κάποιο μέλος της οικογένειας. Έτσι ήταν πάντα ο Ιερώνυμος. Απλός και προσιτός. Γι' αυτό και οι πιστοί της Μητρόπολής του, τόσα χρόνια, του είχαν μεγάλη αγάπη και απόλυτη εμπιστοσύνη.
Η γιαγιά με τις λίρες
Το 1983 ο Ιερώνυμος λειτουργούσε στον Άγιο Αθανάσιο στη Θήβα. Μετά τον εσπερινό τον πλησίασαν οι πιστοί για να του μιλήσουν, όπως γινόταν πάντα. Ανάμεσά τους και μια γιαγιά που πρώτα φίλησε το χέρι του και στη συνέχεια του έδωσε ένα χαρτί ( έτσι νόμιζε ο Ιερώνυμος), και του είπε “αυτό είναι για τα Ιδρύματα”. Ο Ιερώνυμος το έβαλε στην τσέπη του και την ευχαρίστησε. Όταν έφτασε στο σπίτι του έκλπηκτος ανακάλυψε ότι η ηλικιωμένη γυναίκα δεν του είχε δώσει κάποιο σημείωμα αλλά ένα μεγάλο ποσό σε χρυσές λίρες!
Ο Αρχιεπίσκοπος ήταν από νεαρός πολύ εργατικός και δραστήριος. Όταν ήταν πρωτοσύγκελλος της Μητρόπολης Θηβών, ανέβαινε στη Μονή Σαγματά και κουβαλούσε μόνος του με το “θρυλικό” «σκαραβαίο» τα τσιμέντα. Κάποια μέρα τον επισκέφθηκε ο π. Πορφύριος και ο Ιερώνυμος εξουθενωμένος από το κουβάλημα και τις εργασίες τον βλέπει και του λέει: ”χτίζω, χτίζω και τι έγινε; Άδεια η φωλιά.” Και ο π. Πορφύριος του απαντά προφητικά: «Εσένα, αυτή είναι η δουλειά σου. Να χτίζεις. Άλλος θα τη γεμίσει...”
Πράγματι λίγο καιρό μετά η Μονή γέμισε... Στη διάρκεια της διακονίας του στη Μητρόπολη Θηβών αναπαλαιώθηκαν και επανδρώθηκαν 6 αντρικές Μονές και 17 γυναικείες, μερικές εκ των οποίων είναι από τις σημαντικότερες και ιστορικότερες όλης της ελληνικής επικράτειας.
Ο Αρχιεπίσκοπος σπούδασε Θεολογία και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία και την Αυστρία. Δίδαξε ως φιλόλογος στη Λεόντειο Σχολή και στο 9ο Νυχτερινό Γυμνάσιο Αθηνών. Τα άφησε όμως όλα και μια λαμπρή καριέρα, για να υπηρετήσει την Εκκλησία.
Το μεγάλο του πάθος
Εργάστηκε στην Αρχαιολογική εταιρία στην Αθήνα δίπλα στον Ορλάνδο. Το μεγάλο πάθος του ήταν η καταγραφή και αναστύλωση των Βυζαντινών μνημείων. Με πολύ κόπο και μετά από βαθιά μελέτη εξέδωσε το 2006 τον πρώτο από τους τρεις τόμους του έργου του, με τίτλο “Χριστιανική Βοιωτία”. Ως Μητροπολίτης δημιούργησε δεκάδες ιδρύματα, κατασκηνώσεις και κέντρα νεότητας, αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των μεταναστών και κατάφερε να εκδιώξει- με ειρηνικό τρόπο- τους μάρτυρες του Ιεχωβά που είχαν το στρατηγείο τους στην περιοχή του.
Ήταν ο πρώτος που παραχώρησε οίκημα για να φιλοξενηθούν οι ψυχικά ασθενείς της Λέρου.
Η δύσκολη εποχή των συκοφαντιών
Αναμφίβολα μια από τις δυσκολότερες περιόδους στη ζωή του ήταν αυτή των συκοφαντιών εναντίον του για τα οικονομικά σκάνδαλα στην Εκκλησία πριν τις Αρχιεπισκοπικές εκλογές του 1998. Τα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι τη δικαίωσή του, καρτερικά υπόμεινε τις επιθέσεις. Η όλη υπόθεση τον πίκρανε βαθιά. Αν και πολλοί του εισηγήθηκαν να κινηθεί νομικά και να καταθέσει αγωγές και μηνύσεις ποτέ δεν το έπραξε.
Δεν είχε προσωπικές εμπάθειες ούτε κακίες. Δεν τον ενδιέφερε να “πάρει εκδίκηση”. Ήθελε μόνο να δικαιωθεί ηθικά και να αποκατασταθεί το όνομά του. Όταν πλέον αποδείχτηκε ότι δεν είχε καμιά σχέση με τα καταγγελλόμενα, δεν βγήκε δημοσίως να 'πανηγυρίσει”. Άλλωστε λίγο καιρό μετά τον δικαίωσαν οι ίδιοι οι Μητροπολίτες της Εκκλησίας που τον εξέλεξαν Αρχιεπίσκοπο. Η περίοδος εκείνη τον έκανε πιο δυνατό. Του έδωσε μεγαλύτερη δύναμη να αφοσιωθεί στο έργο του. Δεν επεδίωξε συμμαχίες με “ισχυρά” πρόσωπα γιατί γνώριζε ότι στο τέλος θα αποκαλύπτονταν η αλήθεια. Σήμερα στους φίλους του δεν συγκαταλέγονται “επώνυμοι”. Είναι σαφές ότι αισθάνεται πιο άνετα με τους απλούς ανθρώπους.
Φίλοι και συνεργάτες
Έχει διατηρήσει επαφές με συμφοιτητές του, με οικότροφους και με ανθρώπους που συνδέθηκε όλα αυτά τα χρόνια στη Λιβαδειά. Προτιμά να συνεργάζεται με εγγάμους κληρικούς και πολύ δύσκολα ( και μετά από πολύ καιρό) χειροτονεί αρχιμανδρίτες. Αυτή την τακτική σκοπεύει να συνεχίσει και ως Αρχιεπίσκοπος. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα χρόνια που ήταν Μητροπολίτης η συντριπτική πλειοψηφία των κληρικών (82 στους 110) ήταν πτυχιούχοι θεολογίας ή διέθεταν και δεύτερο πτυχίο. Η Μητρόπολή του ήταν η πρώτη όλης της Ελλαδικής εκκλησίας ως προς το μορφωτικό επίπεδο των κληρικών. Στενότεροι συνεργάτες του είναι ο π. Δημήτριος Αργυρίου, ο π. Αθηναγόρας Δικαιάκος, ο π. Αδαμάντιος Αυγουστίδης και οι ηγούμενοι των Ιερών Μονών Σαγματά π.Νεκτάριος Αντωνόπουλος και Οσίου Λουκά π. Γεώργιος Ματζουράνης.
Το 24ωρο του
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είναι ανήσυχο πνεύμα ακόμα και … στον ύπνο του. Κοιμάται γύρω στις 12 το βράδυ, όμως ξυπνάει δυο ώρες μετά για να γράψει κάτι που θυμήθηκε ή για να διαβάσει. Στη συνέχεια ξανακοιμάται όμως και πάλι για λίγο. Αυτό μπορεί να συμβεί δυο ή και τρεις φορές μέσα σε ένα βράδυ. Γύρω στις 6 με 6:30 σηκώνεται οριστικά από το κρεβάτι. Αυτή την εποχή μένει σε ένα κελί στη Μονή Πετράκη, περιμένοντας να ετοιμαστεί το διαμέρισμα της Αρχιεπισκοπής που ανακαινίζεται. Εκτιμάται ότι θα είναι έτοιμο σε λίγες μέρες. Μετά από ένα σύντομο πρωινό, ενημερώνεται από τον Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου και γύρω στις 9 : 30 φθάνει στο κτίριο της Αρχιεπισκοπής. Συναντά τους στενούς του συνεργάτες, ενημερώνεται και πραγματοποιεί τα ραντεβού του. Το μεσημέρι επιστρέφει στη Μονή Πετράκη όπου εκεί κάνει τις απογευματινές του επαφές, εκτός αν έχει υποχρεώσεις στις οποίες πρέπει να παραστεί.
Αγαπημένα φαγητά
Τρώει πάντα μετά τις 3 το μεσημέρι και μετά κοιμάται για λίγη ώρα. Αγαπημένο του φαγητό είναι η τριμμένη ντομάτα με φέτα και ψωμί. Αυτό όμως που πραγματικά απολαμβάνει – όταν δεν είναι περίοδος νηστείας- είναι το «χονδρό», δηλαδή η ψητή προβατίνα. Μεγάλη αδυναμία έχει και στο γιαούρτι. Δεν του αρέσει το ποτό και σπάνια πίνει λίγο κρασί ή μπύρα. Τηλεόραση βλέπει λίγο. Κυρίως προτιμά ντοκιμαντέρ, ειδήσεις και εκπομπές που ασχολούνται με θέματα της Εκκλησίας. Δεν χάνει φυσικά και τις εκπομπές για την αρχαιολογία. Στο ερώτημα αν η «αποστροφή» του προς τη δημοσιότητα (που μπορεί να φτάνει και τα όρια της υπερβολής) οφείλεται σε κάποια «τραυματική εμπειρία» από κάποιο δημοσιογράφο κατά το παρελθόν, οι συνεργάτες του απαντούν όχι. «Απλά», προσθέτουν, «ο Ιερώνυμος είναι ένας πραγματικά σεμνός και ταπεινός άνθρωπος. Έχει παραμείνει ο ίδιος, όλα αυτά τα χρόνια παρά τα αξιώματα...»

ΠΟΙΟΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ??

Ποιος ...δουλεύει τελικά;
.

Του Κώστα Μπαϊράμη.
. Για αρκετά χρόνια προσπαθούσα να βρω γιατί αισθάνομαι κουρασμένος και κατηγορούσα την έλλειψη ύπνου. Τώρα όμως ξέρω τον πραγματικό λόγο.... Είμαι κουρασμένος γιατί δουλεύω υπερβολικά!
Ο πληθυσμός αυτής της χώρας είναι 11.000.000. Τα 5.100.000 είναι συνταξιούχοι και βρέφη... Μας μένουν λοιπόν 5.900.000 για να κάνουν τη δουλειά. Από αυτούς τα 3.000.000 είναι σε σχολεία (Δημοτικό μέχρι Μεταπτυχιακά), άρα μένουν 2.900.000 για να κάνουν τη δουλειά. Από αυτούς, 800.000 είναι στο στρατό (αξιωματικοί και φαντάροι) και μας μένουν 2.100.000 να κάνουν τη δουλειά. Βγάλε έξω και 1.500.000 δημοσίους υπαλλήλους (που τα ξύνουν) άρα μένουν 600.000 να κάνουν τη δουλειά. Αν σκεφτείς ότι κάθε χρονική στιγμή , στα νοσοκομεία υπάρχουν 188.000, μας μένουν 412.000 για να κάνουν τη δουλειά. Επίσης υπάρχουν 358.998 στις φυλακές. Μας μένουν 53.002 για να κάνουν τη δουλειά.
Αν σκεφτείς ότι οι άνεργοι είναι 53.000 πολύ εύκολακαταλαβαίνεις ότι μένουν μόνο 2 για να κάνουν τη δουλειά. Εσύ κι εγώ. ΚΙ ΕΣΥ ΚΑΘΕΣΑΙ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ E-MAIL!!

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ...

Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ...

Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης άρχισε επίσημα στις 7 Απριλίου του 1453. Όμως οι προετοιμασίες είχαν αρχίσει τον Ιανουάριο του ίδιου έτους με την μεταφορά των κανονιών και τον Μάρτιο με την έλευση του οθωμανικού στρατού κάτω από τα τείχη της Πόλης.
Οι πολιορκητές ανέρχονταν σε 150.000 στρατιώτες και πλαισιώνονταν από τεχνίτες, εργάτες, υπηρέτες, κλπ. και μεγάλο πλήθος ατάκτων. Ηταν άριστα οργανωμένος και εκπαιδευμένος και φανατισμένος από τους δερβίσηδες (Τούρκους μοναχούς), που κυκλοφορούσαν στο στρατόπεδο και τόνωναν την πολεμική ορμή του πλήθους. Ο πολεμικός στόλος αποτελούμενος από 400 πλοία έφθασε στο Βόσπορο στις 12 Απριλίου.
Ο Μωάμεθ έστησε τη σκηνή του απέναντι από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού. Για τον αποκλεισμό της πόλης χρησιμοποίησαν τα κάστρα που είχαν χτίσει στις δυο πλευρές του Βοσπόρου, το Ανατολού και το Ρούμελη.
H Κωνσταντινούπολη το 1450
Μέσα από τα τείχη η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική. Η Κωνσταντινούπολη είχε χάσει όλη τη λάμψη του παρελθόντος. Ηταν μια ερειπωμένη πόλη, που μόνο το Παλάτι, ο Ιππόδρομος, και οι μεγάλες εκκλησίες θύμιζαν το λαμπρό παρελθόν. Ο πληθυσμός της δεν ξεπερνούσε τα 50.000 άτομα. Οι Βυζαντινοί στρατιώτες ανέρχονταν σε 5.000 και 2.000 οι ξένοι, κυρίως Γενουάτες και Βενετοί. Μάλιστα 700 Γενουάτες είχαν φθάσει με δυο καράβια στις 26 Ιανουαρίου 1453 και αρχηγό τον έμπειρο Ιωάννη Ιουστινιάνη. Τα τείχη είχαν επισκευαστεί βιαστικά, και εκβαθύνθηκε η τάφρος. Συγκεντρώθηκαν τρόφιμα, ενώ τα κειμήλια των εκκλησιών δόθηκαν για να κοπούν νομίσματα και να πληρωθούν οι στρατιώτες. Επίσης είχαν σταλεί επιστολές βοήθειας σε όλους τους χριστιανούς ηγεμόνες. Οι Γενουάτες στα τείχη του Γαλατά έμειναν ουδέτεροι και δεν βοήθησαν καθόλου στην άμυνα της πολης.
Η τουρκική επίθεση άρχισε με βολές πυροβολικού, που άνοιγαν τρύπες στα τείχη, τις οποίες όμως κατάφερναν να κλείσουν οι αμυνόμενοι. Οι Τούρκοι προσπάθησαν να σπάσουν την αλυσίδα του Κερατίου κόλπου, αλλά δεν τα κατάφεραν . Μάλιστα στις 20 Απριλίου κατόρθωσαν να περάσουν ένα βυζαντινό και τρία γενουατικά καράβια με αρχηγό τον Φλαντανελλά διαλύοντας την αντίσταση των Τούρκων. Δυο μέρες αργότερα οι Οθωμανοί κατασκεύασαν διόλκο δώδεκα χλμ. από τον Βόσπορο στον Κεράτιο και πέρασαν με αυτό τον τρόπο 70 πλοία στον Κεράτιο κόλπο.
Κωνσταντίνος Παλαιολόγος εις μάχην 1453,Μυτιλήνη μουσείο Θεόφιλου
Στις 21 Μαίου ο Μωάμεθ ζήτησε την παράδοση της πόλης και υπόσχονταν στον Κωνσταντίνο και σε όσους ήθελαν ότι θα μπορούσαν να φύγουν ελεύθεροι από την πόλη. Ο Κωνσταντίνος πρότεινε να πληρώσει υψηλότερους φόρους υποτέλειας -πλήρωνε 300.000 ασημένια νομίσματα ετησίως-, αλλά να κρατήσει υπό την κατοχή του την Κωνσταντινούπολη: "Το δε την πόλιν σοι δούναι, ούτ' εμόν έστιν ούτ' άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών".
Στις 27 Μαίου άρχισε σφοδρός βομβαρδισμός. Δυο μέρες αργότερα ξεκίνησε η τελική επίθεση σε πολλά μέρη των τειχών, αλλά με επίκεντρο την Πύλη του Αγίου Ρωμανού, διότι εκεί το τείχος είχε σχεδόν καταπέσει. Στην τρίτη τουρκική έφοδο, ο Ιουστινιάνης τραυματίστηκε και αποσύρθηκε από τη μάχη. Η αποχώρησή του έφερε σύγχυση στους αμυνόμενους και οι Τούρκοι μπήκαν στην Πόλη. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΙΑ', ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, έπεσε στα τείχη σαν απλός στρατιώτης. Η Πόλις εάλω!

ΣΚΟΠΙΑΝΗ <<ΕΚΚΛΗΣΙΑ>>

Για να δούμε λίγο τι ρόλο παίζει για την προπαγάνδα των σκοπίων η σκοπιανη εκκλησία?? Ας θυμηθούμε την ιστορία της.

Το χρονικό της «Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας»
Του Νίκου Παπαχρήστου/ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Οι ανιστόρητοι ισχυρισμοί του αυτοαπακαλούμενου «αρχιεπισκόπου Αχρίδος και Μακεδονίας» κ. Στέφανου, στο Βατικανό, κατέδειξαν για ακόμη μια φορά τον πραγματικό λόγο ύπαρξης της κατασκευασμένης, από τον Τίτο, «Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας». Εχοντας ανακηρύξει μονομερώς την αυτοκεφαλία της, το 1967, η «Μακεδονική Εκκλησία» αποτέλεσε τον τρίτο βασικό πυλώνα στήριξης του πολιτικού εγχειρήματος για τη δημιουργία «Μακεδονικής Εθνότητας». Είχαν προηγηθεί η ίδρυση της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας», το 1945, στο πλαίσιο της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και η συγγραφή, στα μέσα του ’60, της «Μακεδονικής Ιστορίας».
Εκκλησιαστικώς η ευρύτερη περιοχή των Σκοπίων υπάγεται, μέχρι και σήμερα, στο Πατριαρχείο Σερβίας. Ωστόσο, ήδη από το 1944 είχαν ξεκινήσει κινήσεις για την εκκλησιαστική ανεξαρτησία της. Αίτημα που ικανοποιήθηκε μερικώς το 1958, οπότε το σερβικό Πατριαρχείο, κατόπιν ισχυρών πιέσεων της κομμουνιστικής κυβερνήσεως, προχώρησε στη σύσταση της αυτόνομης «Αρχιεπισκοπής Αχρίδος του Αγίου Κλήμεντα». Η νέα αυτόνομη αρχιεπισκοπή υπαγόταν στο Πατριαρχείο Σερβίας, το οποίο διατηρούσε την ακαιρεότητα της δικαιοδοσίας του. Ομως, στις 19 Ιουλίου 1967, στην τρίτη κληρικολαϊκή συνέλευση της νεοσύστατης εκκλησιαστικής επαρχίας αποφασίστηκε η μονομερής ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της από τη σερβική Εκκλησία και η ανύψωσή της σε αυτοκέφαλη υπό τον τίτλο«Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία». Η Ιερά Σύνοδος της σερβικής Εκκλησίας αρνήθηκε να αναγνωρίσει τα γεννώμενα και χαρακτήρισε σχισματική την τοπική Ιεραρχία. Θέση στην οποία παρέμεινε ακλόνητη έως το 2005, οπότε και προχώρησε ουσιαστικά στην επανασύσταση της αυτόνομης «αρχιεπισκοπής Αχρίδος και Σκοπίων». Επικεφαλής της τοποθετήθηκε ο μέχρι τότε μητροπολίτης Βελεσών κ. Ιωάννης που αποχώρησε από τη σχισματική «Μακεδονική Εκκλησία» και επανήλθε στην κανονική τάξη.